Opnieuw
is de Nobelprijs voor de Literatuur aan de neus van Bob Dylan voorbij
gegaan. De Chinees Mo Yan ('spreek niet!', what's in a name?) strijkt
met de eer. Misschien dat het Zweedse comité met deze
Nobelprijs-serie een politiek statement wil maken. De literaire
Nobelprijs naar een Chinees, de Vredesprijs naar de Europese Unie
voor hun stabiliteit, vrede en democratie. Je zou er bijna politiek
achter zoeken.
Nee,
dan Dylan. Voor hem geen politieke prijzen meer. Begin jaren zestig
kreeg hij een prijs van een liberaal-elitair clubje. Hij stootte de
aanwezigen voor het hoofd, toen hij bij zijn bedankwoordje zei dat
hij iets van zichzelf herkende in de moordenaar van J.F. Kennedy.
Sindsdien,
en vooral de laatste jaren, ontvangt Dylan 'slechts' eredoctoraten en
de Pulitzer Prize.
Is
het jammer dat Dylan de Nobelprijs voor de Literatuur niet krijgt? Ik
vind van wel, omdat Dylan's teksten niet zomaar popteksten zijn. Het
is poëzie, grenzend aan proza. Gezien zijn prijzenkast, zou je
kunnen verwachten dat die Nobelprijs eindelijk richting Malibu,
Florida gaat. Want daar woont Dylan.
Maar
goed, voorlopig moeten we weer even wachten. In de tussentijd:
gefeliciteerd, Mo Yan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten