Weblog online

Mijn eigen site FritsTromp.nl is weer in de lucht. Dat betekent dat ik dus weer op dat blog mijn verhalen zal publiceren. En dat heeft weer als gevolg dat dít blog weer wordt gesloten. Een maand lang heeft Modern Times ingevallen voor FritsTromp.nl.

Ik ga er gemakshalve vanuit dat ik mijn eigen site eindeloos kan blijven gebruiken. Maar mocht het om technische redenen weer nodig zijn, zal ik Modern Times weer afstoffen en als invaller laten fungeren.

Oranje

Wat moeten we zeggen over het Nederlands Elftal? Voetbal is de belangrijkste bijzaak ter wereld. Terwijl in het Drentse dorpje Oranje een grote hoeveelheid vluchtelingen wordt geplaatst en Tjibbe Joustra zijn MH17-rapport publiceert, huilen we omdat 'we' niet naar het EK2016 in Frankrijk gaan.

In 2002 ging Nederland ook niet naar een eindtoernooi van het voetbal. Toenmalig bondscoach Louis van Gaal werd er enorm door gefrustreerd dat hij niet een eindtoernooi haalde. Ruim een decennium later nam Van Gaal revanche en werd derde op het WK2014 in Brazilië.

Het is een zure appel waar het Nederlands elftal doorheen moet bijen. Maar ach, het is misschien belangrijk, maar het blijft een bijzaak. Laten we ons maar richten op hoofdzaken. En daar hebben we de komende maanden dus genoeg tijd voor.

Snackfestival

Volgende week vrijdag wordt in Snackbuffet Het Vliet het tweede literaire festival gehouden. Onder andere dichteres Sannemaj Betten, schrijver Willem Schoorstra, Leon Verdonschot en Mohammed Benzakour schuiven aan. Locatie is de snackbar; dat betekent dus voorgelezen worden terwijl je een patatje met besteld. Bijvoorbeeld. Maar iets bestellen hoeft natuurlijk niet.

Vorig jaar werd dit festival voor het eerst georganiseerd. Toen met Nico Dijkshoorn, Sylvia Witteman en Peter Buwalda. Dat was een leuke editie. Omdat het voor het eerst was. Maar ook omdat Dijkshoorn kwam voorlezen. Met Nico als performance artist is het altijd sfeervol.

Dit jaar net zo leuk als de vorige aflevering? We zullen het zien.

Dylan-kaartjes in de verkoop

Over een kleine maand staat Bob Dylan in Nederland. Het gaat om vier concerten, het grootste aantal concerten dat Dylan achtereenvolgens in ons land geeft. In dit geval gaat het om een optreden in het Muziekgebouw in Eindhoven (maandag 2 november) en driemaal in Carré, Amsterdam (donderdag 5, vrijdag 6 en zaterdag 7 november).

Ik bied namens een vriend twee kaartjes aan voor het concert van zaterdag 7 november. Het gaat om de kostprijs (twee keer 168 euro). Belangstellenden kunnen contact opnemen via fritstromp[at]gmail.com.

Theater: Henny Vrienten – Alles is anders

Zaterdagavond zag ik in een lang niet uitverkochte Odeon in Zwolle muzikant Henny Vrienten optreden. De voormalige bassist van Doe Maar gaat de schouwburgen en theaters langs ter promotie van zijn jongste solo-album Alles Is Anders. Hoewel de nieuwe plaat er eentje is van een ouder wordende man, die Nederlandstalige reggae tot gemeengoed maakte, is een optreden van Vrienten niet een tochtje langs Memory Lane.

Eerst maar even de administratie. Alles Is Anders is het tweede studio-album van Vrienten in één jaar tijd; het vorige album En Toch... verscheen in november 2014. Werd dat album nog geproduceerd door multitalent Daniël Lohues, voor Alles Is Anders tekende Vrienten zelf voor de productie (in samenwerking met technicus Frans Hendriks). Vorig jaar begeleidde de band My Baby de zanger, dit keer heeft de bassist een eigen begeleidingsband samengesteld.

Die begeleidingsband bestond zaterdagavond uit Martijn Bosman op drums, zoon Xander Vrienten op basgitaar, toetsenist Dionys Breukers en gitarist Bernard Gepken. Behalve Breukers spelen de muzikanten ook mee op de plaat. Gepken viel bij het concert in Zwolle in voor meestergitarist Jan Hendriks; de voormalige Doe Maar-gitarist moest spelen met CCC Inc. in Amsterdam.

Alles Is Anders was een uitstekende show. Veel nummers van de nieuwe cd, waaronder het vluchtelingenlied Hier Is Het Goed, met de bijdrage van rapper Typhoon op een tape. De Zwollenaar liet afweten wegens een vakantie. Verder werd veel gespeeld uit het solo-werk van Vrienten.

Zo hoorden we ook nummers van En Toch... en kwamen zelfs nummers voorbij van Mijn Hart Slaapt Nooit (Scharrelvarken, tekst en muziek van Joost Belinfante, en Blij & Bang) en Geen Ballade. Van dit solo-debuut van Vrienten werd Als Je Wint gespeeld, wat als origineel een duet was met 'Blauwvinger' Herman Brood. Dit nummer kende niet zijn live-debuut; op het Afscheidsconcert (middag) van Doe Maar speelden de mannen dit nummer ook al met Brood.

In de toegift kwamen dan toch twee Doe Maar-liedjes van de hand van Vrienten voorbij: Sinds 1 Dag Of 2 (32 Jaar) en Is Dit Alles.

Wat moet je na afloop van zo'n optreden zeggen? Dat Vrienten dat “vermaledijde bandje” met gemak achter zich kan laten. De bassist is uitstekend in staat om met een gedegen solo-programma te komen. Nu is het wachten op het afsluitende album van de Vrienten-trilogie in dit decennium. Maar dat misschien pas na zijn tournee met Boudewijn de Groot en George Kooymans.

N.a.v.:
Wie: Henny Vrienten met Xander Vrienten (bas), Bernard Gepken (gitaren), Dionys Breukers (toetsen) en Martijn Bosman (drums)

Wat: Alles Is Anders

Waar: Odeon, Hemmink-zaal, Zwolle

Wanneer: zaterdag 10 oktober 2015

Waarom: ter promotie van de cd Alles Is Anders

Hoe: theater-optreden

Jeroen Pauw

Deze week kreeg Jeroen Pauw de Sonja Barend Award, de prijs voor het beste tv-interview van dit jaar. De televisiemaker heeft de prijs voor het tweede achtereenvolgende jaar gewonnen. Pauw krijgt de prijs vanwege zijn interview met toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans. Onderwerp van gesprek is het neerhalen van vlucht MH17 boven Oekraïne.

Wat maakt een interview tot hét vraaggesprek van dit jaar? Kun je interviews wel met elkaar vergelijken? Waarom is het interview van Pauw met Timmermans beter dan het vraaggesprek tussen Matthijs van Nieuwkerk en de stervende Denker Des Vaderlands René Gude? Is een interview op televisie of radio hetzelfde als in een krant of een tijdschrift?

Ik gun het Pauw van harte, maar diskwalificeer andere interviewers daarmee niet.

Dit huis

Ik droomde over een nummer van Ernst Jansz. In mijn droom verdedigde ik de noodopvang voor de vluchtelingen aan de hand van 'Dit Huis', het nummer van Jansz. Dit lied vertelt over een moeder met haar kind, een man met een viool, een student met idealen, een meisje van plezier, een koning zonder troon, een verteller van verhalen, die aan de deur staan. Ik legde uit dat je Nederland als huis kunt zien en de grens als deur.

Zo is het. Het is de moeite waard om dit nummer op te zoeken en te beluisteren. 'Dit Huis' is te vinden op de cd Molenbeekstraat uit 2006. Een eerdere versie is te vinden op de bijgevoegde cd van Een Royaal Gebaar – dit initiatief van Marion Bloem vroeg aan de jubilerende majesteit (prinses Beatrix was in 2005 een kwart eeuw koningin) voor een generaal pardon voor vluchtelingen.

Literatuur

De Nobelprijs voor de Literatuur is vanmiddag uitgedeeld. Of nou ja, uitgedeeld? De winnares is bekend gemaakt. De Wit-Russische Svetlana Aleksijevitsj is de gelukkige schrijfster. De jury zegt dat ze de emoties heeft vastgelegd van historische gebeurtenissen door interviews met duizenden getuigen. Zo heeft ze een nieuw literair genre gecreëerd, stelde juryvoorzitter Sara Danius na de bekendmaking. “Ze belicht het lijden en de moed van mensen in onze tijd van alle kanten.”

Leuk voor mevrouw Aleksijevitsj. Zij kan zich opmaken voor een flinke piek in haar populariteit. En een nieuw publiek. Zo'n prijs opent bij boekliefhebbers een nieuw deur. Wie kende Aleksijevitsj tot aan vanmiddag?

Het is haar van harte gegund.

Nobelprijzen

Deze week worden de winnaars van de Nobelprijzen bekend gemaakt. Voor elke aparte categorie is weer een eigen dag. Zo werd vandaag bekend gemaakt wie de Nobelprijs voor Scheikunde kreeg: de Zweed Tomas Lindahl en de Amerikanen Paul Modrich en Aziz Sancar voor hun onderzoek naar hoe lichaamscellen beschadigd DNA herstellen.

Gisteren was het de dag voor de Natuurkunde: de JapannerTakaaki Kajita en de Canadees Arthur B. McDonald bewezen dat neutrino's massa hebben.

De Nobelprijs voor geneeskunde werd maandag bekend gemaakt en gaat naar de Ier William C. Campbell en de Japanner Satoshi Ōmura voor hun strijd tegen de rondworminfecties rivierblindheid en elefantiasis. En naar de Chinese Youyou Tu voor haar werk aan malaria.

De Nobelprijzen voor de Economie, de Vrede en de Literatuur worden nog bekend gemaakt.

Vooral de prijs voor de Literatuur is waar ik naar uit kijk. Is 2015 het jaar dat deze prestigieuze prijs wordt toegekend aan Bob Dylan? Of komt er iemand anders uit de hoge hoed van de jury in Stockholm? Nog één nachtje slapen, en dan weten we het.

Vind ik dat Dylan deze prijs verdient? Ach, ik weet het niet. Waarom zou je zo'n prijs wel of niet verdienen? Je kunt er niet voor trainen, dus een Olympische gedachte kun je er niet aan vastbinden. Het lijkt haast eerder een politiek statement. Maar dat lijkt me ondenkbaar. Alsof je wereldpolitiek bedrijft met het uitdelen van heuse prijzen!

Enfin.

Morgen weten we meer.

CD: Elly & Rikkert – In het voorbijgaan

Het had weinig gescheeld of In Het Voorbijgaan was een solo-project geworden van Rikkert Zuiderveld. Maar echtgenote Elly schoof nog net op tijd aan en gezamenlijk voltooide het echtpaar Zuiderveld hun vijftigste album.

En een prima album is het geworden. Over ouder worden, natuurlijk. Maar wat wil je van mensen die eind zestig zijn en vrijwel alles hebben meegemaakt? Dagblad van het Noorden omschreef In Het Voorbijgaan als een Prediker-achtige plaat.

Daar zit wel wat in, want het is inderdaad een flinke dosis wijsheid die Elly en Rikkert te berde brengen. Het nummer De Zwaluw doet denken aan psalm 84, over het thuis zijn bij de HEERE. Of neem De Ogen Van Opa Mensah, Dagje Ouder en De Organist. Ouder worden is geen enkel probleem bij het Paasloose echtpaar.

Mooi is ook het nummer Maestro, 'met dank aan Leonard Cohen' is de ondertitel van een Elly-lied. Het lied beschrijft de Joodse Canadees, maar doet in het middelste gedeelte denken aan die andere Rabbi.

Gelukkig maar dat Elly op tijd bij Rikkert de studio in dook. Daarmee is In Het Voorbijgaan een afgewogen en compleet album geworden. Hadden we dat gemist als het een Rikkert-album was gebleven? Ach, dat zijn vragen waar je je niet meer druk over hoeft te maken.

N.a.v.: Elly & Rikkert – In het voorbijgaan, E&RCD020, 2015

Marijke Meu

Het leuke van werken bij een nieuwsmedium, is dat je in de baas zijn tijd naar leuke dingen mag. Zo ben ik vandaag de stad in geweest in het kader van een heuse stadswandeling. De basisschoolkinderen van alle groepen 7 en 8 van de Leeuwarder basisscholen (inclusief de dorpen) zijn vandaag en morgen op zoek naar 'tante Marijke'. De kinderen doen dat in het kader van het Maria Louise-jaar 2015

Maria Louise van Hessen-Kassel was getrouwd met Johan Willem Friso van Nassau-Dietz, de stadhouder van Friesland. Zij werd ook wel Marijke Meu (mooie Marijke) of tante Marijke genoemd. Na het overlijden van haar man, werd tante Marijke regentes namens haar zoon Willem IV, en na diens overlijden ook nog voor haar kleinzoon stadhouder Willem V.

Elfhonderd leerlingen doen mee aan de stadswandeling. Een hele organisatie, maar dat is aan het Historisch Centrum Leeuwarden. Behalve een wandeling, is het ook een spel dat de kinderen moeten uitvoeren: 'Wie is de Meu?' De leerlingen lopen door de binnenstad, op zoek naar informatie over tante Marijke. De info krijgen ze van historische figuren, die allen met Marijke Meu te maken hebben.

Maar er is een addertje onder het gras. Want er is zowel een deel van de informatie wat onjuist is als een foutief attribuut. Het is aan de schoolkinderen om te ontdekken welke gegeven en welke fysieke eigenschappen onjuist zijn. De verschillende klassen kunnen hun concurrerende klassen “helpen” in hun zoektocht naar de waarheid.

Uiteindelijk wordt een winnaar gekozen uit de klassen die meedoen. Wie het meeste goed heeft, wint natuurlijk een prijs. De winnaar wordt halverwege november bekend gemaakt.

Het is dit jaar het Maria Louise-jaar, omdat tante Marijke 250 jaar geleden overleed.

Zo'n stadswandeling behoort tot de leuke dingen voor een journalist. De krenten in de pap.

CD: Henny Vrienten – Alles is anders

Binnen een jaar tijd is Henny Vrienten met een tweede solo-album gekomen: Alles Is Anders. Deze plaat volgt op En Toch... uit 2014. Is in een jaar tijd alles anders geworden? Dat is maar de vraag, of het moet zijn dat Vrienten op Alles Is Anders meer als Vrienten klinkt dan op En Toch...

Eerst maar even de administratie. Het album is geproduceerd door Vrienten zelf en kent net als En Toch... als bassist zoon Xander. Verder spelen ook Jan Hendriks (van Doe Maar) en Bernard Gepken (gitarist bij Daniël Lohues) mee op deze nieuwe plaat. Verder wordt hulp ingevlogen van zangeres Shirma Rouse (achtergrond bij Hier Is Alles Goed), Typhoon (rap in hetzelfde nummer), mede-Brabander Guus Meeuwis (Nooit Meer Naar De Brabant) en -naast Xander- zoon en dochter Polle (van a capella-groep Herman In Een Bakje Geitenkwark) en Meke Vrienten.

Inhoudelijk is Alles Is Anders vooral de weerslag van een ouder wordende man. Zo is er dat autobiografische Spelen Met Vuur, waarin we vooral het werkzaam leven van de muzikant te horen krijgen. Of neem Nooit Meer Naar De Brabant, een duet dus met Meeuwis. In dit lied neemt Vrienten afscheid van zijn geboorteprovincie. En dan is er nog Hier Is Het Goed, met rap van Typhoon, een klein profetisch lied over het vluchtelingendebat.

Alles Is Anders is zowel muzikaal als tekstueel een degelijk album, zoals eigenlijk alles wat Vrienten op persoonlijke titel heeft uitgebracht na de periode met 'dat bandje'. Zo was er in 2006 het duet-album Nacht, twee jaar later de hoogmis Ruimte Waar Het Licht Kan Komen, hetzelfde jaar het album Aardige Jongens (met Frank Boeijen en Henk Hofstede) plus de Kuip-concerten van Doe Maar. En vorig jaar dus En Toch....

In interviews heeft Vrienten aangegeven dat hij tot aan zijn laatste snik muziek wil blijven maken. De eerste tekenen wijzen daar ook op, want voor volgend kalenderjaar staat een tournee op de planning samen met George Kooymans (Golden Earring) en Boudewijn de Groot. En daarna? We zien het wel. Het zal niet de eerste keer zijn dat Vrienten iets in al zijn enthousiasme beloofd aan zijn fans; in 2008 gaf hij aan dat Doe Maar weer bestond en dat dit bandje ook zou blijven bestaan.

Maar alles is anders.

N.a.v.: Henny Vrienten – Alles is anders, TopNotch, 2015

Eenwording

Dit weekend wordt gevierd dat Duitsland herenigd werd. Al een kwart eeuw vormen de voormalige Bundesrepublik Deutschland (West-Duitsland) en Deutsche Demokratische Republik (DDR of Oost-Duitsland) één land: Bundesrepublik Deutschland. De naam van het West-Duitse land is ook die van de oosterlingen geworden.

Het feit dat een vroegere Oost-Duitse predikant nu de bondspresident is (Joachim Gauck), vindt ik leuk en bijzonder. Zou het in Nederland mogelijk zijn dat bijvoorbeeld Arjan Plaisier regeringsleider of staatshoofd wordt?

Onze oosterburen waren 41 jaar in tweeën gedeeld. De deling van de beide Duitslanden werd het meest zichtbaar in Berlijn, waar een heuse muur door de stad liep. Het communistische regime had de Berlijnse Muur op haar grondgebied gezet, rondom het West-Duitse gedeelte van de hoofdstad. Op die manier hoopte de DDR-regering te voorkomen dat Oost-Duitsers naar het vrije westen zouden vluchten.

Ik heb zelf een maand lang in Berlijn gewoond, in het stadsdeel Mitte, voormalig Oost-Berlijn. Mijn locatie was de Auguststraße 26B, bij mevrouw Suse. Gedurende deze vier weken heb ik een mooie tijd gehad, maar ook de stad leren kennen. Wat een schitterende stad is Berlijn! Natuurlijk, de eenwording heeft de verschillen tussen het kapitalisme en het communisme doen nivelleren, maar de geschiedenis leeft nog steeds.

Het is nog lang niet zo dat het oosten een kopie is van het westen. In Oost-Berlijn zijn de winkels nog wel goedkoper, de graffiti is in het oostelijk deel nog meer aanwezig dan in het westen, de Ampelmännchen doet nog steeds zijn werk bij de verkeerslichten.

Zo is het gegaan.

Inmiddels is de Muur een toeristische attractie, zijn Oost-Duitsers het staatshoofd en regeringsleider in het ongedeelde land en is Duitsland een leidende natie binnen Europa (gezamenlijk met Frankrijk).

Niet alle dwalers

Daar stond ik dan, op een koud en tochtig station in het noorden van het land. Om het wat specifieker te maken: ik stond om half twaalf 's nachts in het Friese Buitenpost. Dit dorpje met een sneltrein-station was voor mij een tussenstop.

De halte was op de terugweg naar Leeuwarden. Eerder die dag had ik een vergadering in Zwolle en kon na afloop meerijden met een collega. Al snel was duidelijk dat ik niet voor de deur van mijn huis werd afgezet, maar met de trein het laatste stukje moest afleggen.

Zwolle was het begin van de reis. De eerste stop in de rit was Assen, waar een andere collega bij het station werd afgezet. Vervolgens reden we door naar een carpoolplaats in Groningen, waar de derde ambtgenoot de auto uit werd gezet.

Het laatste tochtje met de wagen was dus naar Buitenpost.

Terwijl ik daar stond te wachten op de een-na-laatste trein -pas een uur later zou de allerlaatste trein van de dienst van die dag rijden-, dacht ik aan een zin van een Drentse dichter. Niet alle dwalers bennen verdwaald. Niet dat het dwalen per se een doel voor me was, maar waarde had het wel. Want het leverde me een nieuw verhaal op.

Namelijk dít verhaal.

Dwalen dus. Op een tochtig Fries station, omstreeks middernacht.

Mooi man.

Gouden Gurbe voor 'Anne Frank'

It Deiboek Fan Anne Frank heeft een Gouden Gurbe ontvangen. De prijs is gegaan naar Eline de Vries, die de rol van Anne Frank heeft gespeeld. De jury vindt dat Eline heeft overtuigt als levenslustige puber, in een situatie waarin zij zich totaal ingeperkt voelt.

Ook de publieksprijs is naar dit openluchttheater gegaan.

Ik heb dit toneelstuk gezien, indertijd. Dat was 12 juni, de de 86^e verjaardag van het Joodse meisje. Het blijft een indrukwekkend verhaal, over een gezin dat twee jaar in een achterhuis verbleef, om zo deportatie naar de gaskamer te voorkomen.

It Deiboek” is de Friese vertaling van het dagboek, los gebaseerd op het filmscript van Frances Goodrich en Albert Hacket.

De acteurs van het openluchttheater zijn allemaal amateurs. Dat merk je niet – vooral Eline de Vries, die de rol van Anne vertolkt, doet het met volledige overgave. Ook Henk Kleefstra, die Otto Frank speelt, doet het goed. Aan hem de taak om na de arrestatie te vertellen hoe het met 'zijn' gezin en mede-onderduikers is afgelopen.

Eline de Vries is wat mij betreft een terechte winnares van de Gurbe.