John Deacon

Eén van mijn helden is John Deacon, bassist van Queen. Niet alleen omdat hij basgitaar speelt, maar vooral omdat hij in de schaduw is blijven staan van zijn collega's. En dat terwijl 'Deacy' een intelligente muzikant is.

Op het titelloze debuutalbum van Queen staat de bassist vermeld als 'Deacon John', diaken Jan. Een omschrijving die hem wel past, volgens mij. Maar voor hij Deacon John werd, waren de wegen van Queen en de benjamin van de groep gescheiden van elkaar.

Deacon was natuurkunde-leraar, een beroep wat hij erbij bleef doen toen hij tot Queen toetrad. Tijdens zijn Queen-auditie speelde hij naar verluidt een uur lang een ingewikkelde basloopje, wat hij zelf had bedacht – zonder zich te vergissen. En waar gitarist Brian May zijn eigen gitaar bouwde, zette Deacon de Deacy Amp in elkaar, een versterker waar May en Deacon gebruik van maakten.

Na de dood van Freddie Mercury, vorige maand twintig jaar geleden, trok Deacy zich langzaam maar zeker terug uit het openbare leven. Wel deed hij mee aan het tribute-concert in 1992, en baste hij mee met 'No-one but you (Only the good die young)', de eerste post-Mercury-singel van Queen. Dat was zijn laatste wapenfeit.

Queen zonder Mercury was geen Queen, vond Deacon. Dat is de officiële lezing. Een officieuze lezing is dat Mercury een vader voor Deacon was. Deacon verloor zijn eigen vader op 11-jarige leeftijd. In de jaren 90 werd Deacon depressief en alcoholverslaafd, waar hij overigens overheen is gekomen.

Het uitgebreide 'Queen+'-project, van Queen met Paul Rodgers, de nieuwe Queen-cd, de musical, daar heeft Deacon zijn zegen aan gegeven. May en Roger Taylor, de twee basisleden van Queen (beiden afkomstig uit SMILE), schijnen daar veel waarde aan te hechten. Ze zouden eens anders...

John Deacon, wat een man.