Elfstedenbeeld

Het voormalige FEC-gebouw in Leeuwarden is nu de Friese afdeling van het World Trade Center. Hier om de hoek is de Zwettehaven, de start van de Elfstedentocht. Het gebouw van het WTC staat bij een rotonde, een grote rotonde met onder meer een gescheiden autobaan.

Bij die rotonde staat een groot beeld. Op de sokkel is een schaatser te herkennen. Het gezicht van de schaatser is weg; je kunt er dus elke schaatser in herkennen die je wilt zien schaatsen. Of niet, en het beeld staat voor doorzettingsvermogen.

Op de sokkel, manshoog, staan namen en jaartallen gegrafeerd. Het blijken de jaartallen te zijn van de verreden Elfstedentochten. Met hun winnaars. Henk Angenent in 1997. Evert van Benthem in 1985 en 1986, toen ik elf dagen oud was. De barre tocht van ’63, met Reinier Paping als winnaar. Jeen van de Berg, de winnaar van de editie 1954.

Of de editie van 1956, toen vijf schaatsers gelijktijdig over de finish kwamen. Het leverde geen winnaar op; ook Jeen van den Berg, de winnaar van twee jaar eerder en nu ‘tweede’, kreeg niet de eerste plek toebedeeld.

Het leverde in het Elfstedenbeeld een streepje op bij 1956.

Kortom, een wonderlijk beeld.

Vooral bij sneeuw. De stoep om het beeld heen, geeft een inkijk hoe een Elfstedentocht eruit ziet. Als je de 200 kilometer schaatst. Bar en boos. Doorzettingsvermogen. Friese nuchterheid: die kant gaan we op, en nu je mond houden.

Zo is het in Friesland. De Friezen zijn trots op zijn helden. De winnaars krijgen het Kruisje, en hun naam wordt in het Elfstedenbeeld bij het WTC gegraveerd. Voor de eeuwigheid.

Om dan daarna maar weer een boterham met kaas en een beker melk te drinken.