Taizé Leeuwarden

Bij het uitgaan van Stenden, kom ik broeder Sebastiaan en ds. Arjan Plaisier tegen. Ik herken ze, maar ze zijn voor mij volledig bijzaak. Passanten. Ondanks hun bekende status. Broeder Sebastiaan is van de Franse kloostergemeenschap Taizé en Plaisier is scriba van de Protestantse Kerk in Nederland.

Beide mannen zijn aanwezig op de Landelijke Taizé-ontmoeting Leeuwarden. ’s Ochtends heeft broeder Sebastiaan een korte toespraak gehouden over solidariteit. Solidariteit is meer dan een gevoel. Kijk bijvoorbeeld naar Jezus. Hij kwam naar de wereld voor het persoonlijke contact. Met het uitschot van de wereld. Het is alsof het Evangelie een aaneenschakeling is van persoonlijke ontmoetingen.

Het is het persoonlijke contact. Alsof de ander alles uitmaakt. Maar dan ook alles.

Maar dat denk ik niet als ik de twee mannen langs me zie lopen. Ik ben op weg met een opdracht. Een man met een missie. Ik ga namelijk naar buiten. Alleen ben ik niet, naast mij rijdt een jonge vrouw.

Een jonge vrouw, in een elektrische rolstoel. Zij kan zich moeilijk verstaanbaar maken. En heeft voor vrijwel alles hulp nodig. Ze is afhankelijk van iedereen, voor alles. Kort voor dit moment heeft ze met een aantal vrijwilligers, die de grote groep later van eten voorziet, gegeten. Nu rijdt ze naar buiten, waar ze opgehaald wordt door een vriend.

Deze vrouw heeft me geraakt vandaag. Een stuk mededogen. Maar ook solidariteit. Deze vrouw heeft me laten zien wat het is om persoonlijk contact te maken. Te laten zien dat zij alles uitmaakt.

Alles.