Afgelopen
weekend was ik bij de Taizé-jongeren in Leeuwarden. Een weekend lang met elkaar
nadenken over nieuwe solidariteit. Het weekend was een etappe in de pelgrimage
naar nieuwe solidariteit.
Wat schetste
mijn verbazing, toen ik zaterdagochtend in de kerk zat voorafgaand aan het
ochtendgebed? Mijn oud-collega Koen Penneweerd schoof naast me. We kennen
elkaar uit de tijd dat ik stage liep bij de Leeuwarder Courant. Koen stelde me
een paar vragen voor zijn artikel.
Het artikel verscheen afgelopen maandag in de krant. Een mooi artikel. Toch wil ik iets
nuanceren in het artikel, voor wie het heeft gelezen. Koen citeert me en
schrijft:
‘Tromp, zelf
vrijgemaakt-gereformeerd, vindt het leuk dat jongeren van allerlei gezindten
een weekeinde bij elkaar komen. “Het gaat er ook niet zozeer om wat je precies
gelooft, maar wat je doet in het leven. En dan is het fijn om daar met
gelijkgestemden over te kunnen praten of deel van zo’n gemeenschap uit te
maken.”’
Ik heb met dat
citaat niet bedoeld dat het allemaal vrijheid blijheid is. Wel degelijk is het
van belang of je gelooft dat Jezus voor je is gestorven en is opgestaan. Maar tijdens
zo’n weekend zijn veel andere zaken van minder belang.
Als je samen
leeft vanuit de genade van Jezus, en samen op weg bent om solidariteit opnieuw
handen en voeten te geven, dan lijken doop en avondmaal geen twistpunten meer. Dat
is wat ik heb willen doorgeven.
Want het was
een schitterend weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten