Jessica Meijer – Een blik Jodenboeken

Toen ik zo’n drie jaar geleden stage liep bij Dagblad van het Noorden, zat ik naast Johan de Veer. Hij maakte officieel geen deel uit van de stadsredactie Groningen, waar ik stage liep. Maar omdat Johan van ‘oudsher’ verslaggever Provinciale Staten was, en daardoor zijn werkplek had in het voormalige stadsredactie-pand van DvhN, maakte hij wel min of meer deel uit van dezelfde redactie. Als de stadsredactie weer eens moest verhuizen, verhuisde Johan mee.

Zo kwam het dus dat de stagiair naast de doorgewinterde verslaggever kwam te zitten. Drie maanden lang zaten we naast elkaar onze verhalen te schrijven. Het was een plezier om naast Johan te zitten. Hij gaf me regelmatig adviezen om een verhaal nog beter te schrijven. Of om de juiste vragen te stellen als ik bijvoorbeeld bij CvdK Max van den Berg aanschoof.

Johan en ik konden het goed met elkaar vinden. Dat troffen we dan maar. In één van de verloren momenten op de redactie, vertelde Johan dat hij Journalistiek studeerde op de hogeschool in Tilburg. In het docentenkorps zat de bekende interviewer Ischa Meijer.

Natuurlijk kende ik Ischa Meijer wel. Maar dat was veel meer vanuit een algemene ontwikkeling. Nu kende ik iemand die Meijer in zekere zin doorgaf, die hem zelf had gekend. En dat had ik niet. Johan vertelde dat Meijer de beste interviewer van Nederland was: hij wist bij mensen informatie boven water te halen, die ze zelf verborgen hielden en daarom niet uitspraken. Maar dat Meijer wel opschreef in zijn verhalen.

Ischa Meijer hoefde nooit een verhaal te rectificeren.

Ischa Meijer.

Geboren op 14 februari 1943. Valentijnsdag.

Gestorven op 14 februari 1995. Precies een dag voor mijn negende verjaardag. Meijers 52^e verjaardag.

Ik kende Meijer een beetje. Dankzij het boek I.M. van zijn ‘weduwe’ Connie Palmen.

Maar nu is Ischa meer voor me gaan leven. Door het autobiografische boek 'Een blik jodenkoeken' van zijn dochter Jessica. Generatiegenoot van mij; Jessica is twee jaar ouder dan ik. In een openhartig boek komt Jessica duidelijk naar voren. En speelt haar vader een bescheiden maar belangrijke rol.

De dood van haar vader is een traumatische ervaring voor Jessica. Vanaf het moment dat haar vader sterft, moet ze presteren. Ze moet er mooi uit zien, mag niet onder doen bij klasgenoten, en wil aanbeden worden. Een drang om vooral sterk over te komen.

Door het trauma ontwikkelt Jessica boulimia. En duikt ze met jan en alleman in bed, zo lijkt het haast. Openhartig vertelt ze hoe haar eetprobleem zich ontwikkelt. Hoe ze ruzies heeft met haar moeder. Hoe ze haar eetprobleem probeert te verbloemen. Hoe haar zoektocht naar het perfecte lichaam keer op keer bevestigd wordt – door mannen die met haar naar bed gaan omdat ze zo aantrekkelijk is.

Een eerlijk boek. Daarmee sluit Jessica Meijer een periode af waarin ze het tegendeel probeerde te doen dan wat ze in haar boek doet. De tijd van maskers, mooie praatjes en liegen ligt nu achter haar. Tijd om open kaart te spelen. Om zo de wereld in te gaan.

Met een schone lei.

Niet per definitie een dunne lei.

Als Jessica inderdaad een aantal eigenschappen van haar vader heeft geërfd, staat ons nog veel te wachten. Dan voel ik me een beetje trots dat ik een generatiegenoot ben van Jessica.

Zo heb ik opnieuw weer iets gemeen met mijn oud-collega Johan.