Bob Dylan en de mensenrechten: het blijft een onlosmakelijk geheel. Hoe vaak Dylan ook niet is veranderd van muziekstijl, hij blijft de woordvoerder van de generatie die mensenrechten hoog heeft. Dat beeld is nog maar weer eens bevestigd met de cd Chimes Of Freedom – The Songs of Bob Dylan, Honouring 50 Years of Amnesty International.
De titel van de cd is een verwijzing naar Amnesty, uiteraard. De organisatie begon in de tijd dat Dylan ook begon met zijn carrière. Amnesty en Dylan lopen dus parallel. Qua tijdsduur, Dylan heeft nauwelijks ergens in de maat gelopen.
In 2005 hoorde ik Dylan het lied Chimes Of Freedom spelen. Het was tijdens zijn concert in Ahoy, Rotterdam. De meester zelf speelde in die tijd piano op een keyboard. Chimes Of Freedom was één van de liedjes, die de avond tot een mooie avond maakte. Het maakte indruk op me.
Chimes Of Freedom.
Het carillon der vrijheid.
Mooi.
De tekst.
Far between sundown’s finish an’ midnight’s broken toll
We ducked inside the doorway, thunder crashing
As majestic bells of bolts struck shadows in the sounds
Seeming to be the chimes of freedom flashing
Flashing for the warriors whose strength is not to fight
Flashing for the refugees on the unarmed road of flight
An’ for each an’ ev’ry underdog soldier in the night
An’ we gazed upon the chimes of freedom flashing
In the city’s melted furnace, unexpectedly we watched
With faces hidden while the walls were tightening
As the echo of the wedding bells before the blowin’ rain
Dissolved into the bells of the lightning
Tolling for the rebel, tolling for the rake
Tolling for the luckless, the abandoned an’ forsaked
Tolling for the outcast, burnin’ constantly at stake
An’ we gazed upon the chimes of freedom flashing
Through the mad mystic hammering of the wild ripping hail
The sky cracked its poems in naked wonder
That the clinging of the church bells blew far into the breeze
Leaving only bells of lightning and its thunder
Striking for the gentle, striking for the kind
Striking for the guardians and protectors of the mind
An’ the unpawned painter behind beyond his rightful time
An’ we gazed upon the chimes of freedom flashing
Through the wild cathedral evening the rain unraveled tales
For the disrobed faceless forms of no position
Tolling for the tongues with no place to bring their thoughts
All down in taken-for-granted situations
Tolling for the deaf an’ blind, tolling for the mute
Tolling for the mistreated, mateless mother, the mistitled prostitute
For the misdemeanor outlaw, chased an’ cheated by pursuit
An’ we gazed upon the chimes of freedom flashing
Even though a cloud’s white curtain in a far-off corner flashed
An’ the hypnotic splattered mist was slowly lifting
Electric light still struck like arrows, fired but for the ones
Condemned to drift or else be kept from drifting
Tolling for the searching ones, on their speechless, seeking trail
For the lonesome-hearted lovers with too personal a tale
An’ for each unharmful, gentle soul misplaced inside a jail
An’ we gazed upon the chimes of freedom flashing
Starry-eyed an’ laughing as I recall when we were caught
Trapped by no track of hours for they hanged suspended
As we listened one last time an’ we watched with one last look
Spellbound an’ swallowed ’til the tolling ended
Tolling for the aching ones whose wounds cannot be nursed
For the countless confused, accused, misused, strung-out ones an’ worse
An’ for every hung-up person in the whole wide universe
An’ we gazed upon the chimes of freedom flashing
Hoezo is dit voor mensenrechten dan? Dit lied is toch meer een reportage van wat er met mensen gebeurd? Ik heb er in ieder geval nooit een politieke mening in kunnen horen. Jij wel? En zoja welke dan?
BeantwoordenVerwijderengroet,
Gemme
Het carillon der vrijheid moet natuurlijk wel luiden voor de gevangenen, etc. Dat moet de politieke mening zijn van dit lied.
BeantwoordenVerwijderenTjah, of het lied is gekaapt door de lieden van Amnesty. Dat zal Dylan niet onbekend voor komen.