Steeds meer jongeren kopen elpees. Dat meldt Nu.nl. 'Vroeger' kochten vooral veertigers de grote zwarte schijven – tegenwoordig kopen zelfs 18-jarige meisjes elpees. Een echte reden wordt niet gegeven. We moeten het met de feiten doen.
Ik schaar mezelf ook in de groep twintigers die aan de elpee gehecht is. Niet dat ik alleen maar elpees heb. Maar steeds meer ga ik voor de elpee en zijn hoes. Sommige muziek heb ik dubbel: zowel op cd als elpee.
Voor mij heeft een elpee meer gezag dan een cd. De naald in de groef is een teken dat de muziek iets te zeggen heeft. Er is aandacht aan de muziek en de teksten besteed. Je wordt er volledig bij betrokken, omdat je de naald op de plaat moet zetten. En halverwege moet je de elpee een keer omdraaien. Of niet, als de mooiste liedjes op één kant staan.
En dan die hoes. De hoes heeft eveneens iets te zeggen. Meer dan het hoesje van de cd. Het meest duidelijk wordt dat bij de hoes van Saved, Dylans tweede 'gospel-elpee'. Dylan wilde als hoes een schilderij gebruiken van Tom Wright. Volgens Columbia was deze hoes te confronterend, en kozen de muziekbazen voor een andere cover.
Blijkbaar heeft de digitale revolutie een boel invloed, maar neemt het lang niet overal de macht over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten