Het vertrek van Hero Brinkman uit de PVV-fractie in de Tweede Kamer zit me dwars. Niet omdat het mij persoonlijk raakt. Ook niet omdat ik één van de anderhalf miljoen PVV-stemmers ben. Hero’s vertrek zit me dwars omdat ik het niet begrijp.
Dat Brinkman de fractie om nobele redenen heeft verlaten, dat kan ik me indenken. Brinkman heeft de strijd verloren om van de PVV een gewone partij te maken. Ik snap ook dat de voormalige politieman zelfstandig verder gaat – de voorkeurstemmen geven hem dat recht.
Tot zover is het helder. Maar dan een aantal punten waardoor Brinkmans vertrek me niet helemaal lekker zit.
Waarom gaat Brinkman wel verder als fractievoorzitter van de PVV in Noord-Holland? Op die manier blijft Brinkman wel ‘lid’ van de PVV. Dat wringt, omdat het suggereert dat Lid-Brinkman dus niet helemaal van de PVV los is geraakt. Immers, de PVV in de provincie wordt ook geleid door één charismatische leider.
Daar komt bij dat Brinkmans vertrek komt op de dag, dat het CPB met nog sombere cijfers naar buiten komt. Maar in plaats van een inhoudelijk debat over Nederland, ging het gisteravond over de PVV en Brinkman.
Misschien gebruikt Wilders Brinkman als een afleidingsmanoeuvre. Wilders zinspeelt sinds de Catshuisgesprekken steeds openlijker over een breuk in het gedoogkabinet. Met het vertrek van Brinkman uit de fractie, leunt Rutte op 75 zetels – te weinig om daadkrachtig te regeren maar genoeg om tegenstand te bieden tegen de oppositie.
Nu de coalitie niet de meerderheid heeft, en de Catshuisgesprekken misschien te weinig opleveren voor de PVV, kan Wilders na afloop van die onderhandelingen de stekker uit het kabinet trekken. Met als belangrijkste argument: ‘De PVV kan het kabinet niet meer aan een parlementaire meerderheid helpen.’
Tot die tijd speelt de kat met zijn gevangen muis, waarbij ze allebei weten dat de muis het onderspit delft.
Daarom zit mij Hero’s vertrek dus dwars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten