Vandaag was de tweede en laatste dag van Nederland Doet. Voorheen heette dit de Make A Difference Day (MADD). Een weekeinde waarbij mensen zich inzetten voor de naaste. Een weekeinde vol met vrijwilligerswerk.
Zelf ben ik betrokken (geweest) bij verschillende organisaties die zich inzetten voor anderen. Daar ontleen ik het recht aan om wat gedachten over NL Doet op het digitale papier toe te vertrouwen.
Ik ben niet tegen de actie NL Doet. Hoe kun je daar tegen zijn? Het probleem is ook niet dat mensen zich een weekend lang inzetten voor anderen. Er is misschien geen grotere 'voldoening' dan iets voor je buurman te doen, voor niets.
Waar ik zelf huiverig voor ben, is het eenmalige karakter van NL Doet. Twee dagen iets doen voor een ander is te overzien. Na die twee dagen trek je als gelegenheids-vrijwilliger de deur achter je dicht – en is het voorbij.
Daar zit het grote verdriet. Iets doen en daarna weer met de noorderzon vertrekken. Aandacht en liefde geven voor 48 uur, en daarna de bewoners van een gezinsvervangend tehuis weer achterlaten in al hun ellende en emotie.
Make A Difference Day – ik hoop dat het ook iets doet met de vrijwilligers. Dat zij na dat weekend de nood zien om om te kijken naar hun buren. En vaker het verschil maken in het jaar dat volgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten