Gisteravond ben ik opnieuw naar Dromen van Johanna geweest, de theatershow van Ernst Jansz waarin hij vertaalde Dylan-liedjes zingt. Het was mijn derde keer, ik heb de try-out in Amsterdam gezien, heb vorig seizoen de show in Olst gezien, maar gisteren zag ik Ernst Jansz in het Posthuis Theater in Heerenveen. Voor mij een thuiswedstrijd dus.
Ga je vergelijken? Uiteraard, dat is bijna niet te vermijden. Voor het Heerenveense optreden had Jansz behalve Guus Paat ook Richard Wallenburg mee. Er was een voorprogramma, verzorgd door Stichting Jokerman – een Friese club Dylan-fans. En Jansz gaf een toegift, wat ik niet eerder had verwacht.
Inhoudelijk was er nauwelijks iets anders. Jansz speelde alle liedjes van de cd en deed dat naar behoren. Zijn verhalen over de vertalingen en de achtergrondverhalen las hij bijna niet meer voor uit het boek, maar hij vertelde ze. Leuke toevoeging waren de foto's van het appartement, waar Dylan met Suze Rotolo gewoond heeft. Jansz heeft ze zelf genomen, toen hij een maand geleden in New York was.
Het is te makkelijk om ook gelijk een vergelijking te maken tussen het optreden van Jansz en Dylan. Want waar Dylan afgelopen donderdag kon putten uit een immens archief van liedjes, moest Jansz het doen met slechts twaalf vertalingen. Had Dylan een vijfkoppige band, Jansz werd begeleid door twee Indiérs.
Niet vergelijken dus. Wel heb ik twee avonden genoten. Van zowel de meester als de leerling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten