Vorig jaar presenteerde de officieuze partijleider Maxime Verhagen het regeer- en gedoogakkoord aan zijn achterban. Hij was trots op zijn inhoudelijke doel wat hij had bereikt. De onderliggende en onderbelichte kant van het akkoord, was dat het CDA en de VVD aan Nederland wilden laten zien hoe de PVV grote woorden gebruikt, maar dat die partij nauwelijks tot echt regeren komt. Uiteraard namen de twee coalitiepartijen wel hun verantwoordelijkheid in het gat dat de PVV zou laten liggen.
De PVV is geen echte bestuurderspartij en gaat ten onder aan zijn eigen succes. Dat is de reden dat VVD en CDA met de PVV in zee zijn gegaan – onder het mom van wederzijdse verantwoordelijkheden, uiteraard.
Een jaar later hebben VVD en CDA gelijk gekregen. Het bewijs is geleverd dat de PVV grote woorden gebruikt, maar eigenlijk weinig voor elkaar krijgt. Maar tegelijk houden PVV en VVD/CDA elkaar in een houdgreep. Ze durven elkaar niet los te laten. VVD/CDA zijn voor een boel (buitenlandse) zaken afhankelijk van de oppositie – de PVV kan weinig echt voor elkaar krijgen.
Maar waarom gaat het kabinet niet een samenwerking aan met bijvoorbeeld de PvdA? Of een gedoogconstructie met de oppositie-coalitie?
De politiek, een slangenkuil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten