Het jaar 2013
is deze week zijn tweede helft ingegaan. Tot zover niets bijzonders. Zodra het
de langste dag van het jaar is geweest, zijn we over de helft. De dagen worden
weer korter. Daar merk je de eerste dagen weinig van. Net zo min als na de
kortste dag de dagen weer langer duren.
Dat zijn geen
nieuwe ontwikkelingen.
Net zo min als
dat wij westerlingen de dagen hebben ingedeeld in 24 uur. Hoe lang of hoe kort
de zon ook schijnt. De dag van vandaag duurt even lang als de dag van gisteren.
Dat vinden wij zoals het hoort.
In onze
kenniseconomie.
Waarin we
altijd maar meer moeten hebben.
En wat we
willen hebben, plannen we ook in.
Want we weten
hoeveel tijd we hebben.
We weten ook
hoeveel tijd we tekort komen.
We zijn teveel
ontevreden met alles. En te weinig tevreden met niets.
Maar ik ben
dit blog niet begonnen om de dominee uit te hangen. Ik ben dominee Van Zanten
niet. Ik ben maar een eenvoudige schoenenlapper. In wiens leven misschien wel
een kentering is gekomen. Misschien.
Het begon
vorige week al met de verschijning van ‘Wat zie je, mensenkind?’ Dit boek is de
weergave van mijn traject #WijDoenHetZelf. Ik heb tijdens dat traject gedaan
wat ik het liefste doe: elke dag een stukje schrijven.
Deze week heb
ik mijn plan ter goedkeuring gelegd aan De Plannenmakers. Wat het plan is, laat
ik nog even in het midden. Wel meld ik bij deze, dat ik per 1 januari 2014 ga
beginnen. Formeel dan. Met die datum in het vooruitzicht kan ik al wat werk
verzetten.
Maar dat is
allemaal van later zorg. Het is wel een mooi vooruitzicht. Ik kijk er graag
naar uit.
Eerst maar
afmaken met waar ik deze week mee ben begonnen. Een stage bij de FrieslandPost.
Als redacteur. Ik hoef deze stage inderdaad niet te lopen om mijn schooldiploma
te behalen. Toch heb ik gesolliciteerd – om werkervaring op te doen in mijn
vakgebied.
Ik ben ook
aangenomen voor deze stage. Waar ik de FrieslandPost zeer erkentelijk voor ben,
dat moge duidelijk zijn. Tot en met oktober schrijf ik verhalen voor het
tijdschrift. Voor iedereen die van Fryslân houdt.
Met recht kan
ik dus zeggen dat ik met de tweede helft van 2013 aan iets nieuws ben begonnen.
En dat ik iets heb afgerond. #WijDoenHetZelf is definitief een gesloten boek,
door het verschijnen van ‘Wat zie je, mensenkind?’
De
ontwikkeling van mijn bedrijf bevindt zich nu in een interbellum tussen een
goedkeuring en de definitieve start van mijn onderneming.
En in dat
interbellum ben ik actief als redacteur. Bezig in het vak waar ik een diploma
in heb behaald. In een vak dat ik beheers: het schrijven.
Een ommekeer?
Misschien wel. Dat zal de toekomst uitwijzen.
Voor wie
geloofde dat het einde van de Maya-kalender ook het einde van de wereld
betekende (afgelopen kerst): dat is zeker niet het geval. Met frisse moed maken
we van deze aarde iets moois!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten