Radio Nowhere

Vanmiddag was ik in Menaam, bij Radio Eenhoorn. Ik was daar met een missie. Over die missie misschien tijdens een ander moment. Zonder missie kom je niet zomaar in Menaam, zeker niet bij de zendmast van de omroep.

Radio Eenhoorn.

De uitzendingen worden verzorgd vanaf een voormalige boerderij net buiten het dorp Menaam. Dat dorp is onderdeel van de gemeente Menaldum. Een buurgemeente van de gemeente Leeuwarden. En met het weer van vandaag was het een prachtige dag om naar Menaam te fietsen.

Dus stapte ik op de fiets. Via Westeinde fietste ik in westelijke richting naar Menaam. Onderweg kwam ik een monumentje tegen voor een bermongeluk. Waarbij een aan jonge man is overleden. Zo gaat dat hier. Twee jongens in een auto, subwoover in de wagen, auto tegen boom. Het kan een tafereel van Daniël Lohues zijn.

Maar we zijn in Leeuwarden.

Even verderop fiets ik door Marssum. Een dorp met een kasteel, het Poptaslot. En een keukencentrum. Voor al uw keukens.

In Marssum valt niet veel te beleven, merk ik als ik dwars door het dorpje fiets. Ons kent ons. Geen visboer of een markt. Niet waar ik langs kom. Wel een kasteel. Maar dat had ik al verteld. En een kaatsveld.

Kaatsen is populair in Fryslân. Een onbegrijpelijke sport, net als cricket. Friezen en Engelsen begrijpen elkaar wel. Soms. Totdat ze het over de taal gaan hebben. Dan spelen de Friezen het hoog op. Daar kan geen Engelssprekende iets negatiefs over zeggen.

Moeten ze ook niet doen. Het Fries en het Engels  zijn neventalen. Dat had die Bonifatius goed gemerkt. Hij kon het evangelie in eigen taal in de Nederlandse provincie vertellen. Had hij het maar bij de blijde boodschap gehouden.

Awel.

Even verderop kom ik vlakbij Menaam. En bij Radio Eenhoorn moet ik zijn. Om de ingang van de studio te komen, moet ik wel om een terrein van de boerderij heen. Een goed gesprek volgde.

Uitkijkend over de Friese weilanden. Ook dat had het landschap van Lohues kunnen zijn geweest. De uitgestrekte velden. Met hier en daar een vlekje bomen. En een boerderij. Veel gras. Heel veel gras. En koeien, die het gras wegvreten. Een aantal tractors met grasmaaiers.

Voor wie een stad gewend is, lijkt het alsof Menaam tussen nergens en nergens is. En dat je daar dan middenin zit. In the middle of nowhere, dus. Wat dat betreft, was de soundtrack van vandaag Radio Nowhere van Bruce Springsteen.

Maar nee, zoveel poespas was er niet in Menaam.

Nee, Friezen blijven gewoon.

Moet je wel van hun taal afblijven. En van hun landerijen.

Ik had de banden vol met wind. Nee, ik heb ja niets te klagen.