Avondmaal

Vandaag heb ik voor het eerst het Avondmaal gevierd in mijn nieuwe thuisstad Leeuwarden. Een mooie dienst, vanzelfsprekend. Maar omdat het de eerste keer was, vond ik het vanmorgen een klein beetje extra mooi.

De Avondmaalstafel stond op de verhoging voorin de kerk. Op het moment van de viering, verdeelde de kerkenraad zich op, staande voor de Avondmaalstafel. Vanuit het publiek gezien stond de diaken helemaal links. Wie aanging, moest eerst in de Avondmaalscollecte voorzien. Een paar meter verderop stond de dominee. In zijn hand de schaal met brood. Voorbij langs het doopvont, langs de tafel, het preekgedeelte. Om als laatste uit te komen bij het drietal dat de wijn in handen hield.

De gemeente trok op per vak. In een stoet trokken de beminde gelovigen door de kerkzaal, eerst langs de diaken, dan de predikant en vervolgens het drinkgelag.

Het beeld deed me denken aan een viering van de paapse mis. Dat is die vervloekte afgoderij, waarbij volgens de paus het brood en het wijn daadwerkelijk veranderen in het lichaam van Christus. Transsubstantiatie. Om maar een term te gebruiken.

Afhankelijk van het tijdstip en de dag, staan ook bij de mis de kerkelijke leiders vooraan om het lichaam van Jezus aan de gelovigen uit te delen. Ik heb dat gezien, ik heb meegemaakt hoe de aanwezige kerkgangers gevoed werden met dat goddelijke lichaam.

Het is 'slechts' een ritueel, zo voorin staan. Maar wel een ritueel waar mysterie uit spreekt. Het is één van de mysteries van het christelijke geloof. Voor buitenstaanders wat mysterieus, voor sommige insiders ook.

Ik vind het mooi.