Middagpauze, uurtje vrij

Het was een mooie dag. En ik had een uurtje vrij. Ik besloot het centrum van Leeuwarden te gaan verkennen. Op zoek naar wat ik nog niet kende. Of naar wat ik wel kende, maar nog niet had bestudeerd.

Zo kwam ik onder meer langs de Waalse Kerk. Een gebouw, niet echt opvallend, in de Grote Kerkstraat. In dit kerkgebouw huist het vrijzinnige Remonstrantse Broederschap. Twee zondagen in de maand, van september tot en met juni, is de Waalse Kerk ook de plek waar de oecumenische basisgemeente Leeuwarden kerkt.

Deed me denken aan de kerk aan de Bleeklaan. De Baptisten exploiteren het pand, elke zaterdagmorgen bivakkeert daar de Messiaanse Gemeente.

Even verderop, als je de Grote Kerkstraat uitloopt, kom je bij de Grote-of Jacobijnerkerk. Deze voormalige dominicaner kerk is momenteel onderdeel van de Hervormde Kerk.

Naast deze imposante kerk staat de Joodse School. Op een steen in de muur staat de tekst uit Genesis 37, het derde vers. Het kind is niet meer. Die uitspraak komt van vader Jakob, als zijn zonen hem vertellen dat Jozef door een wild dier is opgevreten. Alleen Jozefs gekleurde mantel is, met bloed besmeerd, teruggevonden.

Tussen de Joodse School en de Jacobijnerkerk is het Joods Monument. Van de 655 Joodse Leeuwarders, zijn 550 door de nazi's vermoord.

Een religieus centrum biedt Leeuwarden. Tel daarbij op dat ik uitkijk op de Bonifatiuskerk, en mijn eigen gereformeerd-vrijgemaakte kerk op een kilometer afstand in de buurt heb. Dan heb ik het nog niet eens gehad over de diverse genootschappen, van vrijzinnig tot gereformeerde gemeente.

Maar wat mij het meest trof in het Leeuwarder centrum, was een ouderwets naambordje. Dat naambordje stond niet eens bij een deur of een raam. Maar het was gewoon geschroefd, op ooghoogte in het midden, onder twee ramen. Het gebouw stond praktisch naast de Waalse Kerk.

Het is een waar woord, bedacht ik me toen ik langs al die kerkgebouwen liep. Ik las:

Hier was het niet.