Demissionair
minister van Defensie Hans Hillen (CDA) had een aardig plan. Hij
wilde de militairen die een einde maakten aan de 'Molukse
treinkaping' van 1977 een insigne geven. Wat precies de reden
daarvoor is, werd niet bekend gemaakt. Wel dat het een onderdeel is
van een nieuwe veteranenwet.
Maar
het plan valt niet in goede aarde. Kees Kommer, leider van de
militairen, vindt het onjuist om mensen met een license to kill te
eren. Ook voormalig gijzelaar George Flapper is ontstemd over dit
plan. Vanwege dezelfde reden als Kommer. En president John Wattilette
van de Republiek der Zuid-Molukken, is niet enthousiast. Wonden helen
langzaam, maar dat proces wordt door de erepenning vertraagd.
De
Molukken. Mede door de boeken van Ernst Jansz raakte ik
geïnteresseerd in voormalig Nederlands-Indië. Een bijzonder land,
qua grootte en wat betreft de relatie met Nederland.
Kort
na de politionele acties riepen de Zuid-Molukkers een eigen staat
uit: de Republik Maluku Selatan. Veel RMS-ers waren soldaten van het
Koninklijk Nederlands-Indisch Leger. Na de onafhankelijkheid van
Indonesië hoopten de RMS-ers op steun vanuit het moederland. De
Molukkers hoopten dat de Nederlandse regering hen ook zou helpen bij
hun onafhankelijkheid.
Niets
bleek minder waar. Integendeel, Nederland haalde de RMS naar het
West-Europese land. Tijdelijk, was de belofte. Vanuit Nederland zou
de RMS worden opgezet en juridisch worden erkend. En na een paar jaar
zouden de Molukkers naar hun eigen land gaan.
Tot
die tijd verbleven de Molukse Nederlanders in Westerbork. Het
concentratiekamp kreeg de naam Schattenberg. Maar Schattenberg werd
de uitvalbasis van waaruit de Molukkers in Nederland begonnen te
integreren. Geen eigen RMS, maar een eigen regering in ballingschap.
Daar
wilden de tweede generatie Molukkers tegen strijden. Na een gijzeling
op de ambassade in Wassenaar, volgde in 1975 de treinkaping bij
Wijster. Een aantal passagiers uit die trein werd door de kapers
vermoord. Twee jaar later was de treinkaping bij De Punt en een
gelijktijdige gijzeling van een basisschool in Bovensmilde.
***
Nu,
ruim zestig jaar na het uitroepen van de onafhankelijkheid van de
RMS, zit de Molukse regering nog steeds in ballingschap in Nederland.
Nog steeds is de RMS een ideaal. Nog steeds moet de Nederlandse
regering haar belofte inlossen dat zij zich sterk zal maken voor de
Molukse staat.
Wat
ik vind? Ik denk niet dat mijn mening er toe doet. Maar mocht Hillen
mijn blog lezen, het volgende.
Misschien
wordt het tijd om die RMS daadwerkelijk te laten bestaan. Want het
kan, onafhankelijkheid van Indonesië. Oost-Timor is immers ook
zelfstandig geworden. Laat die erepenning maar zitten – zou je die
kunnen inwisselen voor een natiestaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten