Sollicitatietraining

Onderdeel van de uitkering die ik momenteel geniet, is de plicht om te solliciteren. Vandaag was deel één van een sollicitatietraining. Samen met zo'n acht anderen zat ik vanmiddag in een lokaal. Het leuke van zo'n ontmoeting, is dat je de kans hebt om die mensen eens te horen. En te zien, uiteraard.

Zo zat ik naast Danny, een jongen van 21. Op zijn rechteronderarm, aan de binnenzijde, had hij een tatoeage. Van boven naar onder las ik 058, het kerngetal van Leeuwarden. Een Leeuwarder die trots is op zijn stad.

Even verderop zat Marco, een stevige man van eind veertig. Hij miste wat tanden, met name in de hoeken van zijn gebit. Om zijn nek hingen twee gouden kettinkjes.

Jo was een jongen van 35, die vorig jaar was afgestudeerd. Als journalist, maar dan ook weer net niet. Hij heeft de opleiding tot leraar Maatschappijleer gedaan. Maar het onderwijs was niet voor hem weggelegd. Nu bood de lerarenopleiding de mogelijkheid tot het afstuderen in EC, Educatieve Communicatie. Zoiets als journalistiek. Dat heeft Jo ook gedaan.

En dan nog Angelo. Een jongen met het hart op de tong. Op alles wat gezegd werd had hij wel een opmerking. Vaak een ondersteunende. Bijzonder sympathiek, iemand die meedenkt en vrijwel alles heel herkenbaar vindt. Maar naarmate de middag vorderde, werd Angelo meer en meer in toom gehouden.

Als laatste Joeke. Hij studeerde af in de administratie, heeft theologie gestudeerd en de verkorte Pabo gevolgd. Is twee jaar secretaris van een homo-beweging geweest. Maar zoekt nu iets in de administratie.

Sollicitatieplicht, eigenlijk zou iedereen zo'n training moeten volgen. Al was het maar vanwege de mensen die je er ontmoet.