Friezen zijn stug, maar het kan ook anders. Dat je bijna oversociaal bent, en je toegeeft aan de wetten van het sociale gebeuren.
Tijdens mijn stage bij Dagblad van het Noorden maakte ik een sfeerverslag over een actie voor Haïti. Werknemers van een Gronings callcenter gingen de straat op om geld in te zamelen voor het land, getroffen door een zware aardbeving.
De jongen met wie ik mee liep, was een hele sociale jongen. Op elke vraag die ik hem stelde, begon hij zijn antwoord consequent met: “Zeker, absoluut.” Na drie vragen word je daar erg zat van.
Van een ander kaliber is de wet van positief-negatief-positief. Een slechtnieuws-gesprek begin je met het benoemen van iets positiefs, dan volgt je werkelijke boodschap, en vervolgens eindig je weer positief. Om het vooral niet negatief te maken.
Sympathiek idee, maar ook daar word je moe van. Eerlijk zeggen wat je vindt moet twee kanten op werken, zowel positief als negatief. Als we dat nou doen, hoeven we niet onze boodschap omwonden te zeggen – als we het al zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten