De bus is een plek om gesprekken te volgen. Vooral tussen jongeren. Het levert een boel informatie op. Je hoort hoe de onderlinge relaties liggen. Met name de relatie met degene die niet in de bus zit, wordt onder de loep genomen.
Zulke zaken zijn grappig om te horen, maar hebben voor de toevallige luisteraar geen waarde. Want die heeft geen inzicht in wie de gesprekspartners zijn. Wat wel interessant is, is de manier van spreken.
Veel zinnen worden afgesloten met een ‘Ja toch’ of een ‘Je weet toch’. Het is meer een bevestiging van het eigen verhaal dan een vraag.
Wat ook opvalt is het gebruik van het lidwoord ‘die’. Ongeacht het woord dat erop volgt, wordt ‘die’ gebruikt. ‘Die meisje’, ‘die voorbeeld’.
Het is wat met die jeugd. Ja toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten