Vandaag heb ik de cd Chimes of freedom binnengekregen. Een 4cd, mooi verpakt in een kartonnen doosje. Zo'n vijftig artiesten spelen nummers van Bob Dylan, ter ere van het vijftig jarig jubileum van Amnesty International.
In tegenstelling tot Tom Willems, heb ik de cd wel gekocht om te luisteren naar de covers. Ik ben erg benieuwd hoe artiesten zich laten inspireren door Dylan. Het feit dat Dylan zelf ook te horen is op dit album, is een bijkomstigheid en niet de hoofdreden van de koop.
Ik weet niet in hoeverre Dylan invloed heeft gehad op deze cd. Niet dat ik twijfel aan Dylans goede bedoelingen. Immers, de opbrengst van de kerstplaat Christmas in the heart gaat naar de Amerikaanse voedselbank. De opbrengst van Chimes of freedom zal naar Amnesty gaan, schat ik zo in. Alles voor de goede zaak.
Waar ik wel zo mijn twijfel bij heb, is de combinatie van Amnesty en Dylan. Amnesty is naar mijn idee voortgekomen uit de vredesbeweging in de jaren zestig. Dylan deed daar in zijn beginjaren volop aan mee. Samen met Joan Baez zong hij bijvoorbeeld bij de mars, waarbij Martin Luther King zijn beroemde toespraak hield.
Maar toch, hoe vaak heb ik niet gelezen dat Dylan niet de woordvoerder wilde zijn van een generatie? Hoe vaak was Dylan juist niét de stem van het volk? De frontman van de vredesbeweging? Nu komen die twee dingen bijeen in Chimes of freedom.
Ik weet het niet.
Wat betreft de opbrengst klopt je suggestie. Dylan heeft tbv dit project al zijn nummers auteurs-rechtenvrij verklaard. Amnesty mag dus alle inkomsten hebben.
BeantwoordenVerwijderen