Het Catshuisberaad: een analyse

Donderdagochtend schreven de kranten over een mogelijke kabinetsbreuk. De onderhandelingen in het Catshuis over extra bezuinigingen (het Catshuisberaad of de Catshuisbesprekingen) waren in een patstelling beland. Geert Wilders had eisen op tafel gegooid waar VVD en CDA niet mee eens konden zijn.

Bezuinigen op ontwikkelingshulp, een referendum over de euro en de gulden – Wilders maakte er een breekpunt van. Prompt kwamen daar de politieke analyses. Wat zou een volgende stap zijn in het Torentje?

Wilders zou het meeste baat hebben gehad bij een ‘herformatie’, waarbij de PVV als gedoogpartner wordt ingewisseld door bijvoorbeeld de PvdA. Dat zou niet eens een onwaarschijnlijke keuze zijn. Wilders kan geen parlementaire meerderheid meer leveren (hij levert ‘nog maar’ 23 zetels, waarmee de gedoogcoalitie op 75 zetels uit komt), en de Limburger heeft onbespreekbare eisen. Daarbij is de PvdA bereid om ook mee te praten over Europa. En de PvdA heeft meer zetels – mocht een dissident de fractie verlaten, staat niet gelijk het kabinet op springen.

Voor Wilders zou deze oplossing mooi zijn. Het bewijs dat de Haagse kliek hem niet moet, en hem graag inwisselt voor een andere partij. Dat levert Wilders flink wat kruit op voor de verkiezingscampagne.

VVD zit niet te springen op nieuwe verkiezingen. De partij levert sinds decennia weer een premier, en dat willen de liberalen tot een goed einde brengen. Dus liever een herformatie dan een stembusgang. Mocht het toch tot verkiezingen komen, dan rekent de VVD echter wel op de premierbonus – de partij die tijdens de verkiezingen de premier levert, wordt doorgaans opnieuw de grootste partij.

De christendemocraten zitten het minst te wachten op verkiezingen en lijken het meeste baat te hebben bij het behouden van de huidige constructie. De partij staat slecht in de peilingen en heeft geen leider.

Nieuwe verkiezingen levert vertraging op. Eerst de campagne, dan formeren – geen tijd om daadkrachtig op te treden. Terwijl dat juist nu nodig is.

Misschien dat het CDA daarom door de knieën is gegaan voor het korten op ontwikkelingshulp. Liever bezuinigen op “Afrika” dan een vleugellamme overheid.

En zo moddert het kabinet-Rutte/Verhagen voort. Wat vandaag een breekpunt is, is morgen een paragraaf in het compromisakkoord. Wie vandaag een helder standpunt verkondigt, draait morgen honderdtachtig graden bij. Wie vandaag zijn rug recht houdt, gaat morgen door de knieën.

Bob Dylan – I’ll remember you

I’ll remember you
When I’ve forgotten all the rest
You to me were true
You to me were the best
When there is no more
You cut to the core
Quicker than anyone I knew
When I’m all alone
In the great unknown
I’ll remember you

I’ll remember you
At the end of the trail
I had so much left to do
I had so little time to fail
There’s some people that
You don’t forget
Even though you’ve only seen ’m one time or two
When the roses fade
And I’m in the shade
I’ll remember you

Didn’t I, didn’t I try to love you?
Didn’t I, didn’t I try to care?
Didn’t I sleep, didn’t I weep beside you
With the rain blowing in your hair?

I’ll remember you
When the wind blows through the piney wood
It was you who came right through
It was you who understood
Though I’d never say
That I done it the way
That you’d have liked me to
In the end
My dear sweet friend
I’ll remember you

Copyright © 1985 by Special Rider Music

Het herinnert me aan IJmuiden

Op de fiets langs het kanaal. Zonnetje erbij, niet te warm. De temperatuur is op de grens van late winter en voorjaar. De geur van vers gemaaid gras. De geur van het voorjaar in de lucht. Knoppen die uitlopen.

Het doet me allemaal denken aan de tijd dat ik naar Mildam fietste voor de korfbaltrainingen. Zo’n acht kilometer langs de Tsjonger of langs boerderijen. Met vergelijkbare omstandigheden.

Tijdens die fietstochten dacht ik meer aan hoe lang het nog duurde, zo’n tocht. Achteraf ben ik het pas gaan waarderen. Die wekelijkse fietstochtjes.

Nu ik in Leeuwarden woon en in de omgeving actief ben, fiets ik er wat op los. Het herinnert me aan IJmuiden, zong Cornelis Vreeswijk.

Cornelis Vreeswijk – Thuishavensamba

weet je nog wel dat schilderij

de achterkant naar het zuiden

het maakt me droevig en het maakt me blij

het herinnert mij aan IJmuiden

het maakt me droevig en het maakt me blij

het herinnert me aan IJmuiden

en we zwommen rond de pier

weet ik veel of wij dat dorsten

koddebeier kom maar hier

hier zwemmen noordzeeborsten

koddebeier kom maar hier

hier zwemmen noordzeeborsten

de zee was vol met mijnen

hoort u dat wel zonnebaders

ik heb de zon in het water zien schijnen

over vroegere landverraders

ik heb de zon in de zee zien schijnen

over vroegere landverraders

De Kuip

Voetbalstadion de Kuip bestaat 75 jaar vandaag. De thuisbasis van voetbalclub Feyenoord beleeft zijn final moment – binnenkort moet een nieuwe Kuip ontstaan in Rotterdam-Zuid.

Twee keer ben ik in de Kuip geweest. De eerste keer was in 2003, tijdens een concert van Bruce Springsteen. Een bijzondere ervaring, zoveel tienduizend mensen op een klein stukje gebied.

De tweede keer was zo’n vijf jaar later tijdens Doe Maar De Kuip. Vanwege het open dak (geen gesloten gebouw dus) werd er volop wiet gerookt. Zeker toen Joost Belinfante zijn fameuze lofzang op het groene blaadje inzette.

Bob Dylan was de eerste artiest die optrad in de Kuip. Samen met Eric Clapton. Tom Willems, de man achter Bob Dylan in het Nederlands, schreef er een boek over. De Kuip 75, een mooi stukje geschiedenis.

Daniël Lohues – Prachtig mooie dag

Verkeerde been als leste, dat ging alvast goed

Koffie en de stoete, valt zoals het moet

Ik zat vannacht te denken dat het ook wel weer eens mag

Eb’n een prachtig mooie dag

Eb’n een prachtig mooie dag

Niet alleen het weer, ook de blues en ook rest

Ik hoal vandaag alles buiten wat normaal de boel verpest

Lang geleden dat ik het leven zo mooi glanzend zag

’t Is een prachtig mooie dag

’t Is een prachtig mooie dag

Nee nee nee, d’r is geen man overboord

Ik ben vandaag zelfs bestand tegen een onvertogen woord

Nee nee nee, geen modder en geen maaiveld

Ik zweef eroverheen, dat is alles wat vandaag telt

Met vleugeltjes van keersevet vlieg in noar de zunne

Ik weet zeker da’k het red, want ik wil weer umme

Met een kop vol zonlicht naar een vrouw die op mij wacht

’t Is een prachtig mooie dag

’t Is een prachtig mooie dag

’t Is een prachtig mooie dag

’t Is een prachtig mooie dag 

Leeuwarder

Het is zover, er is geen weg meer terug. Vanaf afgelopen weekeinde ben ik een Leeuwarder. Inwoner van de trotse hoofdstad van Leeuwarden. De geboorteplaats van stadhouder Willem IV. Een mooie stad dus.

Ik heb uitzicht op de Sint-Bonifatiuskerk. De Hoeksterpoort is aan de overkant van de weg. Fietsen naar de kerk is prima te doen - die is een rotonde verder.

De komende periode zal ik vaker schrijven over mijn nieuwe stad. Heb je ideeën of tips waar een Leeuwarder blog over moet gaan? Laat het me dan weten.

Voor wie het Leeuwarders beheerst, een lied van Piter Wilkens.

Joachim Gauck

In Duitsland is Joachim Gauck geïnstalleerd als bondspresident. Hij volgt Christian Wulff op, die vorige maand aftrad vanwege belangenverstrengeling.

Net als bondskanselier Angela Merkel komt de partijloze Gauck uit het voormalige DDR. In dat communistische land was Gauck mensenrechtenactivist en verzetsstrijder. Met de keuze van Gauck als president van het verenigd Duitsland, wordt indirect een trap na gegeven aan het dictatoriale bewind in het oosten. Wie daar en toen de macht hadden, zijn nu anonieme ambtenaren. Wie daar en toen opkwam voor democratische rechten, hebben de touwtjes in handen.

Wat mij het meest intrigeert, is het curriculum van Gauck. Zijn verzet tegen de DDR en zijn huidige functie liggen nog in elkaars verlengde. Maar Gauck is in zijn werkzaam leven ook predikant geweest. Als pastor van de Protestantse Kerk in Mecklenburg bood hij verzet tegen de DDR.

Mensen met een opmerkelijke carrièreswitch, dat vind ik bijzonder interessant. Hoe komt iemand ertoe om de overstap te maken naar een geheel nieuwe werkomgeving? En uiteraard, waarom zou een werkgever iemand aannemen die uit een andere sector komt?

Ik herken wel wat in een overstap naar een andere branche. Sinds drie maanden werk ik als ICT’er bij Omrin. Dat is heel wat anders dan de journalistiek, of het schrijversvak. Een overstap verbreedt je werkervaring. Of het biedt je een start op de arbeidsmarkt.

Hero Brinkman in Noord-Holland

Vandaag een voorlopig laatste blog over Hero Brinkman. Gisteren schreef ik dat het vertrek van Brinkman uit de Kamerfractie me dwars zat. Het feit dat hij wel Statenlid namens de PVV bleef in Noord-Holland, maakte het een verdacht schouwspel.

Maar nee, na rijp beraad is Brinkman ook uit de Statenfractie vertrokken. Met drie andere PVV’ers start hij een eigen groep. Daarmee is de schijn minder geworden dat Brinkman een pion in Wilders’ spel is.

Brinkmans vertrek uit de PVV is definitief. Nu is Wilders aan zet. Ik vrees dat Wilders na het Catshuisberaad de stekker uit het kabinet trekt. De extra bezuinigingen, zaken als asiel en immigratie, het niet kunnen leveren van de parlementaire meerderheid – de maat is vol voor de geblondeerde Limburger.

Hero’s vertrek

Het vertrek van Hero Brinkman uit de PVV-fractie in de Tweede Kamer zit me dwars. Niet omdat het mij persoonlijk raakt. Ook niet omdat ik één van de anderhalf miljoen PVV-stemmers ben. Hero’s vertrek zit me dwars omdat ik het niet begrijp.

Dat Brinkman de fractie om nobele redenen heeft verlaten, dat kan ik me indenken. Brinkman heeft de strijd verloren om van de PVV een gewone partij te maken. Ik snap ook dat de voormalige politieman zelfstandig verder gaat – de voorkeurstemmen geven hem dat recht.

Tot zover is het helder. Maar dan een aantal punten waardoor Brinkmans vertrek me niet helemaal lekker zit.

Waarom gaat Brinkman wel verder als fractievoorzitter van de PVV in Noord-Holland? Op die manier blijft Brinkman wel ‘lid’ van de PVV. Dat wringt, omdat het suggereert dat Lid-Brinkman dus niet helemaal van de PVV los is geraakt. Immers, de PVV in de provincie wordt ook geleid door één charismatische leider.

Daar komt bij dat Brinkmans vertrek komt op de dag, dat het CPB met nog sombere cijfers naar buiten komt. Maar in plaats van een inhoudelijk debat over Nederland, ging het gisteravond over de PVV en Brinkman.

Misschien gebruikt Wilders Brinkman als een afleidingsmanoeuvre. Wilders zinspeelt sinds de Catshuisgesprekken steeds openlijker over een breuk in het gedoogkabinet. Met het vertrek van Brinkman uit de fractie, leunt Rutte op 75 zetels – te weinig om daadkrachtig te regeren maar genoeg om tegenstand te bieden tegen de oppositie.

Nu de coalitie niet de meerderheid heeft, en de Catshuisgesprekken misschien te weinig opleveren voor de PVV, kan Wilders na afloop van die onderhandelingen de stekker uit het kabinet trekken. Met als belangrijkste argument: ‘De PVV kan het kabinet niet meer aan een parlementaire meerderheid helpen.’

Tot die tijd speelt de kat met zijn gevangen muis, waarbij ze allebei weten dat de muis het onderspit delft.

Daarom zit mij Hero’s vertrek dus dwars.

Hero Brinkman

Hero Brinkman is vandaag opgestapt als Kamerlid voor de PVV. Hij gaat verder als Groep-Brinkman. Met deze stap is Brinkman de eerste landelijke dissident die de fractie verlaat. Niet de partij, trouwens. Want de PVV heeft maar één lid en dat is Geert Wilders. Daarbij blijft Brinkman gewoon fractievoorzitter van de PVV in Noord-Holland. Dat dan weer wel.

Een bijzondere situatie. Toen Rita Verdonk uit de VVD-fractie werd gezet, bleef zij lid van de VVD. Twee fracties van één partij in dezelfde Kamer. De situatie met Brinkman is hetzelfde – met de aanpassing dat de PVV geen leden heeft.

Anderhalf jaar geleden schreef ik voor JournalistFrits.nl al een stukje over de vergelijkingen tussen de PVV en de Lijst Pim Fortuyn. Met de vorming van Groep-Brinkman is de vergelijking weer een stukje realistischer geworden.

Bob Dylan – Song to Woody

I'm out here a thousand miles from my home
Walking a road other men have gone down
I'm seeing a new world of people and things
Hear paupers and peasants and princes and kings.

Hey hey Woody Guthrie I wrote you a song
About a funny old world that's coming along
Seems sick and it's hungry, it's tired and it's torn
It looks like it's dying and it's hardly been born.

Hey Woody Guthrie but I know that you know
All the things that I'm saying and a many times more
I'm singing you the song but I can't you sing enough
'Cause there's not many men that've done the things that you've done.

Here's to Cisco and Sonny and Leadbelly too
And to all the good people that travelled with you
Here's to the hearts and the hands of the men
That come with the dust and are gone with the wind.

I'm leaving tomorrow but I could leave today
Somewhere down the road someday
The very last thing that I'd want to do
Is to say I've been hitting some hard travelling too.