Bekeken worden

Je hebt altijd plaatsen waar je kunt kijken en bekeken worden. Het station is daar een goed voorbeeld van. Maar ook het centrum van een stad is zo'n plek. Kortom, kijken en bekeken worden kan het best op een plek waar veel mensen zijn.

Op plekken waar minder mensen zijn, kan het kijken en bekeken worden erg pijnlijk zijn. Je hebt dan bijvoorbeeld mensen die je niét willen aankijken. Maar die dat wel doen vanuit hun ooghoeken. Helaas is dat vaak net te opvallend. Zulke mensen hebben een blik in hun ogen zoals figuranten in een film: ze hebben net van de regisseur de opdracht gekregen om vooral niet in de camera te kijken.

Of je hebt mensen die jou aankijken, jou als een wandelend museumstuk waarderen. Op het moment dat je ze groet, kijken ze verschrikt op uit hun droom. Dat museumstuk kan nog praten ook, dát had ik niet verwacht!

In deze categorie vallen ook de mensen die je passeren en je aankijken als object. Zij kunnen zo opgaan in het kijken, dat ze bijna vergeten dat ze zelf actief deelnemen in het verkeer. Plotseling herinneren ze zich weer dat ze aan het autorijden zijn of op de fiets zitten.

Van de buitencategorie zijn die mensen, die je inderdaad niet aankijken. Deze mensen kijken juist heel geïnteresseerd naar een gebouw aan de andere kant van de weg. Je hoort ze denken: 'Ik weet dat je mij achter passeert, maar ik kijk je heel bewust niet aan. Stiekem hoop ik op een schouderklopje van je, dat ik dit zomaar voor jou doe.'

Kijken en bekeken worden, het is een sociale gebeurtenis waar veel bij komt kijken.