Regelmatig
ga ik even buurten bij Wobbe. Hij heeft een muziekzaak op de
Voorstreek in Leeuwarden. Ik kom er graag. Wobbe heeft interessante
muziek, en hij levert albums op elpee. Een mooie zaak dus.
Een
andere reden waarom ik zo vaak bij Wobbe kom, is om even te
filosoferen. Even praten over religie. Over God, Jezus en de
mensheid. We hebben het dan bijvoorbeeld over het heavy
metal-festival. Waar je voor slechts 6,66 euro een kaartje kon kopen.
Alsof de duivel ermee speelt. En dat doet-ie.
We
hebben het ook over de Buddha-beeldjes. Die voor een paar euro bij de
Xenos te koop zijn. Wobbe maakt zich daar zorgen over. Waarom zoeken
mensen hun heil bij Buddha? Alsof van zo'n beeld je heil van afhangt.
Een beeld dat niet kan praten, hoewel het een mond heeft. Die oren
heeft, maar niets hoort. Lopen lukt het beeld niet, ondanks de
voeten. De neus werkt evenmin.
Bob
Dylan zong in 1979 het volgende:
Sister,
lemme tell you about a vision that I saw
You
were drawing water for your husband, you were suffering under the law
You
were telling him about Buddha, you were telling him about Mohammed in
one breath
(but)
You never mentioned one time the Man who came and died a criminal's
death
En
zo is het. Dit zijn ware woorden van Dylan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten