“Onze Dorian!”

Vanmiddag heeft windsurfer Dorian van Rijsselberghe Olympisch goud gewonnen op zijn wedstrijdonderdeel. Geen van zijn wedstrijden heeft hij verloren – al in de negende match was Van Rijsselberghe zeker van goud. Zijn slechtste resultaat? Een derde plek bij een surfwedstrijd.

Een bijzondere prestatie, zeggen deskundigen. Ik neem het voor kennisgeving aan. Ik wist niet dat windsurfen een olympisch onderdeel was. Evenmin dat dit jaar windsurfen voor het laatst is gehouden. Ook kende ik Van Rijsselberghe helemaal niet.

Ik heb niet eerder van hem gehoord, totdat hij opeens de vlaggendrager werd. Hij vertegenwoordigde ons land tijdens de openingsceremonie in Londen. Alsof het hem ook maar iets interesseerde. Dorian kwam niet voor de vlag. Tuurlijk vond hij het een eer, om vlaggendrager te zijn.

Maar die hele vlag kon hem gestolen worden. Uitkomen voor Nederland was dan wel prettig, want je moet toch voor een land uitkomen. Maar ook dat is slechts bijzaak voor Van Rijsselberghe. Hij kwam voor die Olympische gouden medaille. Niet voor het Wilhelmus of als vlaggendrager.

Vanavond zal Van Rijsselberghe worden gehuldigd in het Holland Heineken House. Al die Nederlanders vieren feest, worden dronken. Vanwege het goud van Van Rijsselberghe. Niemand van het Oranje-publiek kende Van Rijsselberghe. Ja, de professionele en amateur-windsurfers. Maar die zijn in een zeer minimale minderheid aanwezig in de officiële drankkeet.

Het Holland Heineken House heeft iets ongemakkelijks. Niet alleen dat een biermerk een officieel sponsor is van een sportevenement. Dat is al vreemd, net als de sponsoring van Coca-Cola en McDonalds. Nee, wat het ongemakkelijk maakt, is de eer die het House geeft.

Voorbeeldje. Toen Ranomi Kromowidjojo werd gehuldigd, presenteerde de spreekstalmeester Humberto Tan de huldiging. Niet alleen Suriname was trots op Kromo – het land van haar vader én Tan zelf. Niet alleen Indonesië was trots – het land van haar grootvader. Niet alleen Nederland was trots – het land van haar moeder. Nee, vooral het Holland Heineken House was trots.

Het hoogst haalbare plateau wat trots op je kan zijn, inderdaad. Het Holland Heineken House.