Het was op een dinsdag, ik kon het mentor-uur op het Gomarus skippen. Dat vond ik toen prettig, aangezien ik op de dinsdag doorgaans redelijk moest haasten. Uit school gelijk alvast omkleden voor de korfbaltraining, nog eten en dan richting Mildam fietsen. Een uur eerder uit school, leverde me dan wat extra lebensraum op. Ik hoefde me dan niet te haasten, en kon zelfs wat relaxed televisie kijken.
Zo ook op die dinsdag. Ik zette de televisie aan op zoek naar iets aangenaams. Op één van de publieke netten zag ik live-beelden van CNN. Ik besloot om daar even te blijven kijken, want dit betekende dat er iets aan de hand zou zijn. Maar wat het precies was, wist ik nog niet.
Langzaam maar zeker werd het me duidelijk dat die live-beelden op het World Trade Centre waren gericht. En dat er een vliegtuig in één van die torens was gevlogen. Later was ik via de televisie getuige van het tweede vliegtuig en de instortende torens.
Die dag vormde het begin van mijn 'zelfbewustzijn'. Sinds die dag begon ik me meer en meer te interesseren in de politiek, de maatschappij, mijn omgeving, en legde ik mij meer en meer toe op het schrijven. Niet dat ik dat daarvoor niet had gedaan.
Vergelijk het met het moment dat je ten huwelijk wordt gevraagd: er gaat twee, drie jaar verkering aan vooraf, je hoopt erop, je verwacht het, maar op het moment suprême komt het toch onverwacht. Dat moment vormt de start voor een periode van drukte.
Zo vormde 9/11 het begin van mijn volwassenheid. Of ik die periode van ontwikkeling heb afgesloten, weet ik niet. Daar denk ik nog over, en een blog daarover volgt te zijner tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten