Toen ik zes jaar geleden koos voor de opleiding Journalistiek, was mijn vader minder enthousiast. Hij was niet teleurgesteld dat ik niet voor het onderwijs koos. Hij maakte zich meer zorgen over mijn toekomst. Rond die tijd was er namelijk een aantal journalisten vermoord. En mijn vader zag de bui natuurlijk al hangen.
Waren het toentertijd met name buitenlandse journalisten, afgelopen zaterdag werd een Vlaamse journalist vermoord. Dat komt dan wel heel dichtbij. Er hoeft maar één gek te zijn, die besluit om je om te brengen, en je bent de pineut.
Ik vraag me af of ik ook een object ben voor zo'n gek. In alle bescheidenheid denk ik van niet. Ik denk dat ik gewoon door kan gaan met mijn schrijverijen. En trouwens, ik denk ook dat Nederland te klein is voor dat soort dingen – maar ja, Vlaanderen is ook niet het grootste gebied ter wereld.
Mocht het me echt te heet onder de voeten worden, zou ik altijd nog kunnen kiezen voor een baan in het onderwijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten