Ik heb vaak stress als ik de sportschool in kom. Dat heeft alles te maken met de indrukken die je te verwerken krijgt. Bij de cardio-afdeling bijvoorbeeld, staan drie televisie-schermen. Op elk scherm is een ander programma voor.
Op het linkerscherm is MTV te zien. Die zender heeft weinig meer met muziek van doen – veel meer gaat het om seks en over het paard getilde 'sweet 16'-kinderen. Op het middelste scherm draait het Journaal, gevolgd door KoffieMax. Het rechterscherm is gereserveerd voor National Geographic Channel of voor Animal Planet.
Gelukkig blijft het bij beeld, en is het geluid bij de drie schermen uit. Het zou anders een kakafonie van geluiden worden. Om dat geluidsvacuüm op te vullen, wordt een radiozender gedraaid. Doorgaans wordt er geluisterd naar Radio538 of SkyRadio.
De beelden en het geluid stroken dus niet met elkaar. Hier ontstaat dus al een vorm van kortsluiting bij mij. Het klopt niet. Maar het wordt nog erger als ik de jongeren (waar ik ook bij hoor) binnen zie komen.
Zij betreden de sporthal met hun eigen muziek. Een zwarte of witte Blackberry in de hand, met koptelefoon in hun oren. Bij duo's of trio's jongeren wordt vrij gauw duidelijk wie de leider is – de jongen op badslippers, in joggingbroek en met zwart strak hemd die het initiatief neemt.
Moet je voorstellen, drie televisie-schermen met beelden, een radiozender en dan ook nog je eigen muziek – ik wordt er gestresst van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten