Berlijn is mijn stad geworden. Tot twee keer toe ben ik er geweest – een keer als werkweek tijdens mijn opleiding Journalistiek, de tweede keer met een ouderenreis. De Duitse hoofdstad staat symbool voor de hele naoorlogse geschiedenis. Alles wat Europa heeft gekenmerkt, van fascisme, Muren en Gordijnen, communisme en kapitalisme, is in Berlijn samengevat.
Meer nog dan het indrukwekkende Praag heeft Berlijn iets in mij losgemaakt. Die geschiedenis heeft me enorm getrokken. Ik ben van plan om ooit, als ik later groot ben, in Berlijn te gaan wonen. Een huisje daar huren of kopen, en dan die stad mij eigen maken. Maar die plannen moeten nog uitgewerkt worden.
Berlijn is behalve de ongedeelde Duitse hoofdstad, ook een deelstaat van Duitsland. Vandaag worden in de Berlijnse deelstaat “gemeenteraadsverkiezingen” gehouden. Tweeënhalf miljoen inwoners mogen een nieuw parlement kiezen. Ik ben wel benieuwd hoe mijn stad het gaat doen.
De NOS heeft vandaag over die verkiezingen een interessant blog geschreven. Naar verwachting gaan de sociaaldemocraten winnen. Maar opvallende binnenkomer is de Piratenpartij, een zusterpartij van de Zweedse Piratenpartij.
Behalve standpunten die te maken hebben met internet, zoals legaal downloaden van muziek en films en privacy, is de Piratenpartij voorstander om de kiesgerechtigde leeftijd te verlagen – naar nul jaar. Deze partij, met ongeveer drieduizend Berlijners als lid, komt boven de kiesdrempel uit en komt dus in het Berlijnse parlement.
Berlijn, mijn stad. Zullen de bestuurders daar straks gecontroleerd worden door moderne piraten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten