Walter Rauff was een hoge nazi. Tijdens de oorlog was hij onder meer betrokken bij de bouw van een mobiele gaskamer. Je zou kunnen verwachten dat Rauff na de oorlog gestraft zou worden, wegens zijn nazi-activiteiten.
Volgens het “onvolprezen” Wikipedia vluchtte Rauff na de oorlog naar Zuid-Amerika. Hij zou één van de meestgezochte ex-nazi's zijn, toen hij zijn laatste jaren in Chili doorbracht.
Niets is minder waar. Walter Rauff is na de oorlog in dienst gekomen van West-Duitsland. Bonn stuurde hem naar Zuid-Amerika als spion. Hij verzamelde tussen 1958 en 1963 informatie over Fidel Castro en zijn Cuba.
De West-Duitsers zouden “Enrico Gomez” van alle kanten hebben bijgestaan. Het fascisme in dienst van het kapitalisme tegen het communisme. Je zou er duizelig van worden, als je de boel niet uit elkaar kunt houden.
Tegelijk maakt deze spion wel duidelijk hoe complex de mensenwereld in elkaar zit. Misschien was het communisme wel zo'n grote bedreiging, dat het kapitalisme een fascist inhuurde ter vernietiging van de Zuid-Amerikaanse heilstaat. Zoiets.
Er zijn een boel vragen te stellen. Is het wel zo goed om de wereld in te delen in 'goed' en 'fout'? En zijn er dan gradaties in die wereldindeling? Zou Rauff zijn leven gebeterd hebben en het fascisme hebben afgezworen? Waarom was hij een gezochte ex-nazi, terwijl hij vijf jaar op de loonlijst stond van West-Duitsland?
Hoe werkt de internationale politiek? Hoe moeten we deze spionage-agent bezien van uit historisch oogpunt? Was Rauff een martelaar van het fascisme? Of juist van het kapitalisme? Krijgt Rauff nu rehabilitatie door hem als westerse spion te duiden? Of is hij gezwicht voor het grote geld en de status, en blijft hij een boef?
Ik ben erg benieuwd hoe deze zaak afloopt. Het lijkt me sterk dat het bij de constatering van dit historische feit blijft. Er blijven teveel zwarte gaten in het verhaal over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten