Ik was van plan om een stukje te schrijven over het NoordNederlandsDYLANfestival, dat vandaag plaats vindt in Mussel. Daar ga ik heen, al was het maar omdat dit festival redelijk in de buurt is. Hoewel, dat is ook weer relatief, er staat namelijk anderhalf uur voor om er heen te rijden. Ook nog hetzelfde tijdsduur terug. Het festival is in het noorden – als het meer in het midden van het land was geweest, op dezelfde afstand rijden, weet ik niet of ik daar heen zou zijn gegaan.
Maar ik wil iets zeggen over Raymond de Roon. Hij is Tweede Kamerlid namens de PVV, en is namens diezelfde partij fractievoorzitter in de Haagse gemeenteraad. Onlangs maakte hij de “aap-opmerking” over de Turkse premier Erdogan. Een ruzie bij de Algemene Beschouwingen was in de kiem gelegd.
Het gaat mij niet zozeer erom dat De Roon bij de PVV zit, en zulke opmerkingen maakt. Van de PVV kun je dat verwachten, of je het er mee eens bent of niet, en of je het sjiek vindt of niet. Het gaat mij om de politieke loopbaan van De Roon. Hij is namelijk eerder lid geweest van het GPV, de gereformeerd-vrijgemaakte voorganger van de ChristenUnie.
Een bijzondere overstap, van een betrouwbare partij die bekend stond als 'het geweten van het parlement' (mede dankzij de fractievoorzitters), naar een partij die bekend staat dat het de taal van Henk en Ingrid spreekt.
De Roon is natuurlijk niet de enige. Otto van der Galiën, christelijk-gereformeerd en Fries, zat tussen 2003 en 2007 in de Provinciale Staten namens de gecombineerde ChristenUnie/SGP-fractie. In maart dit jaar neemt hij een Statenzetel in namens de PVV (overigens niet te verwarren met zijn neef en naamgenoot, de VVD'er Otto van der Galiën).
Er bestaat enige verwantschap tussen klein-rechts en de PVV. Dat is de inhoud, op een aantal punten. Maar de 'vormgeving', de stijl, verschilt wel enorm. Waarom kiezen rechtse christenen, waaronder ook Bart Jan Spruyt, voor de PVV?
Wellicht leuk om eens te onderzoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten