Aan het begin van de middag stond ik bij de voedselbank, in een voormalige school. De bouwval achter de oude brandweerkazerne doet dienst voor het uitdelen van eten. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten en heb me voorgenomen om het maar over me heen te laten komen.
Ik maak kennis met mijn nieuwe collega's, allen vrijwilligers. Op één na, een jochie van veertien jaar. Hij is hier voor zijn maatschappelijke stage. Met een krabbel van de leidinggevende kan hij punten verdienen voor school.
Zo'n 2,5 uur zijn we bezig om vijftig dozen te vullen met eten. Dat varieert van rode kool en witlof tot chips, zoutjes en macaroni. Heel wat eten wordt verdeeld voor de mensen die leven van een minimum.
Na de werkdag komen de mensen het eten ophalen. Mensen in trainingsbroeken en slappe truien, mannen met oorbelletjes in hun oren, werklui met overalls aan, man in een keurig pak. Aan het einde van de middag komt een jongen, haar netjes in het gel, voor het eerst. Beetje onwennig, alsof hij zich niet thuisvoelt bij deze omgeving. Het is dus zover gekomen dat hij moet aankloppen bij de laagste bijstand, hoewel hij keurig voorkomt.
De voedselbank. Ik ben er vrijwilliger, sinds vandaag. Een bijzondere taak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten