Booy naar Deventer

Foeke Booy is de nieuwe trainer van Go Ahead Eagles in Deventer. Dat is mooi voor Booy. Want de Fries zat alweer even zonder club. Afgelopen voorjaar werd Booy ontslagen bij Cercle Brugge. Tegenvallende resultaten. Een ander buitenlands avontuur, bij Al-Nassr in Saoedi-Arabië, verliep ook niet soepel: Booy kon niet aarden, en vertrok weer naar Nederland.

De zomerperiode is de traditionele stoelendans bij de voetbalclubs. Spelers verruilen hun oude club voor een stapje hoger. Of voor een avontuur in het buitenland. Wat niet gezegd wordt, is dat een nieuwe club vaak ook goed is voor het spaarbankboekje. Het is een bekend argument: voetballers hebben een relatief korte loopbaan: hun betaalde carrière duurt pakweg twintig jaar. Van hun achttiende tot hun achtendertigste. Grofweg gezegd.

Na het beëindigen van de actieve carrière, zit het leven van de voormalige profvoetballers erop. Nog dertig jaar, zonder een vaste baan. En al die tijd zonder inkomen. Dus al dat inkomen moet worden verdiend tijdens de contractperiodes.

Ook voetbaltrainers verhuizen naar een nieuwe club. Zo kan het gebeuren dat Marco van Basten na een sabbatical trainer is geworden van sc Heerenveen. Dat Ronald Koeman aan het werk is bij Feyenoord, na eerst –in willekeurige volgorde- Vitesse, Ajax, PSV, AZ en Benfica. Leo Beenhakker bij vrijwel alle Nederlandse clubs aan het werk is geweest.

En dus dat Foeke Booy naar Deventer verhuisd.

Foeke Booy. Ik ken hem niet, uiteraard. Ik weet wie hij is, maar persoonlijk contact heb ik niet met hem. En toch spreek ik over hem. Maar dat is omdat Booy een geboren Leeuwarder is. Booy is geboren in de stad waar ik nu woon.

Mijn oude mentor en Dylan-vriend Wytze groeide op in dezelfde buurt als Booy. Ze kwamen elkaar wel eens tegen. Maar er was sprake van een te groot levensverschil. Op die leeftijd dan. Als je ouder wordt, spelen leeftijden steeds minder een rol. Maar hoe jonger, hoe groter het leeftijdsverschil.

Wytze vertelde dat hij Foeke wel eens zag voetballen. Met een bal tegen de muur van de schuur. Vader Booy wilde dat zijn zoon een voetballer werd. Het grote ideaal: je zoon als voetballer. Je kroost als Bekende Nederlander. Als getalenteerde sportman.

In feite is er niets veranderd. Want de wildgroei aan talentenshows laat zien dat ieder mens bekend wil worden. Soms onder druk van ouders en vrienden. Kinderen moeten presteren. We willen goed voor de dag komen bij onze vrienden en buren. Misschien ter compensatie van een gebrek. Waar het talent in kwestie zelf niets aan kan doen.

Maar goed, Foeke in Leeuwarden.

Trappend met een bal tegen de muur. Booy werd nooit een hele grote voetballer. Wel een harde werker, maar het talent van voetballen was bij Booy minder ontwikkeld. Dat gemis aan talent heeft Booy nooit belemmerd in zijn voetbalwerk.

Als trainer. Of als technisch directeur.

Maar nu is Booy dus trainer in Deventer. Op prima afstand van Leeuwarden. De stad waar hij opgroeide. Maar daar zal Booy niet meer wonen. Een mooi huisje aan de IJssel, en lekker elke dag op het voetbalveld.
Weg van de muur. De wijde wereld in.