Na
ongeveer achttien maanden is het voorbij. Vanmiddag heb ik de
hoofdredactie overgedragen aan collega-redacteur Jan-Hendrik. Ik ben
geen hoofdredacteur van de Perspex meer. Deze bladzijde in mijn leven
kan ik omslaan. Later zal leren of deze bladzijde een witte of een
zwarte was. Of misschien een grijze.
Wachtend
op het station van Amersfoort op Jan-Hendrik, besefte ik dat zo'n
station een kwestie is van kijken en bekeken worden. Dat is inherent
aan een grote verzamelruimte met mensen die je niet kent. Ik heb de
mensen naar mij zien kijken. Maar ik heb zelf ook staan kijken.
En
zie, in de brij mensen loopt een man. Een stevige man, met een
T-shirt en daarover een zwart colbertje. Het shirt is groen. Op dat
shirt staat een getekend portret van Levon Helm. Deze zingende
drummer van The Band stierf half april dit jaar aan keelkanker.
Boven
het gezicht van Helm staat een tekst. Ik ontcijfer die zin, wetende
dat een deel van die zin onder de flanken van de colbert verschuilen.
Maar de regel is duidelijk.
The
night they drove old dixie down.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten