EK-ergernissen

Het Nederlands Elftal is roemloos vertrokken uit Charkov. De vice-wereldkampioen is een schim gebleken van het toernooi in Zuid-Afrika. Nu de ploeg van Bert van Marwijk naar huis is, geeft dat de kans om lopende het toernooi mijn ergernissen te spuien. Want die ergernissen waren er wel degelijk.

1. De tatoeages

Al die spelers met de tatoeages, dat leidt mij af van het voetbalspel. Is bij de een een tattoo van de geliefde op diens buik, bij een ander zijn beide armen (en meer lichaamsdelen) volledig bedekt door die plakplaatjes. Soms is het zelfs zo erg met die plakplaatjes, dat de desbetreffende voetballer ductape om de polsen heeft gedaan: zodat de tatoeages niet loslaten op die plek. Jammer.

2. Het haar

Dit punt valt in de vergelijkbare categorie als de tatoeages: het haar. Het verhaal gaat dat Cristiano Ronaldo tijdens het theedrinken zijn kapsel verandert. Dan ben je ver heen. Natuurlijk, ook ik als kalende man weet: als je haar maar goed zit. Maar als je zoveel tijd besteed aan het aanpassen van je haar tijdens de rust, dan gaat er iets fout.

Of je voelt jezelf zo belangrijk, dat je de groepsbespreking kunt onderbreken met je haren. Of de trainer is zo oninteressant, dat het je niet uitmaakt wat hij zegt. Zolang je eigen haar maar goed zit.

Ook dit leidt mij af van het voetbalspel. In plaats van te kijken naar oogstrelend voetbal, wordt ik bijna gedwongen om te kijken of iemand die avond wel of niet goed in zijn vel zit. Hoe heeft hij zijn haar? Zit er een puistje op zijn kin? Nee, voetballen moet je.

3. Teamvorming

In de media wordt gesproken dat Oranje geen team is. Misschien is dat ook wel zo. Als je de twee topscoorders in je team hebt, die in de grootste Europese competities hun doelpunten meepikken – misschien wordt je daar minder georiënteerd op je groep door. Maar waarom zou dat zo zijn? Als het team inderdaad al twee jaar in min of meer dezelfde groep samen is, dan maakt het toch niet uit hoeveel doelpunten je maakt?

4. De media

Zowel de commerciële als de publieke media moeten het ontgelden.

Eerst maar de commerciëlen, verpersoonlijkt door sigaarsnor Johan Derksen. In de voorbereiding op het Europees Kampioenschap had “Johnny” wel het een en ander op Van Marwijk aan te merken. Maar Derksen prees de bondscoach, omdat die zich door niets en niemand liet afleiden. Nu is diezelfde Van Marwijk de schlemiel van Derksen. Bertje luistert naar niemand, en dat is hem te verwijten.

Maar dan de publieken, vertegenwoordigd door de staatsomroep NOS. Zondagavond verviel de uitzending van Met Het Oog Op Morgen. Vanwege de cruciale groepswedstrijd van Oranje. Wat mij betreft ben je dan volledig doorgeschoten in het Oranje-dom. Natuurlijk, voetbal is een belangrijk onderdeel van onze samenleving. Zeker door het wegvallen van de kerk, wordt voetbal meer en meer een religie. Maar je zou van een onafhankelijke nieuwsomroep mogen verwachten dat er meer is dan elf tegen elf.

Alsof in Griekenland zondag geen cruciale parlementsverkiezingen zijn gehouden. Alsof de premature democratie in Egypte, met de tweede ronde van de presidentsverkiezingen, minder belangrijk zijn dan een groepswedstrijd van 'onze jongens'.

Jammer.