Fryske fespertsjinst

De Waalse Kerk in Leeuwarden ligt in de schaduw van de Grote of Jacobijnerkerk. Het is het gebouw van de Remonstranten. Van buiten ziet het gebouw eruit als een gewoon woonhuis, zonder poeha. Maar van binnen is het daadwerkelijk een kerk – inclusief orgel, preekstoel en Vak K, het gedeelte voor de kerkenraad.

Vanavond was het voor het eerst dat ik de Waalse Kerk binnen ben gegaan. Voor een Friestalige vespers. Een vespers is een avondgebed, en komt uit de katholieke traditie. Maar ook in protestantse kringen is zo'n avonddienst een gebruikelijke afsluiting van de dag.

De dienst was zogezegd in het Fries. De psalmen en liederen kwamen uit het Lieteboek foar de tsjerken, evenals het gelezen tekstgedeelte. Dat gedeelte was psalm 107. Dominee D. J. Wassenaar uit Hellendoorn ging voor.

Een preek over het onderweg zijn. Mensen zijn dwalende, misschien in een dorre woestijn – zoals het volk Israël destijds veertig jaar heeft gedaan. Een woestijn, is dat ook niet de toestand van de kerk, momenteel? Een dorre omgeving, waar de mensen uit wegtrekken?

Onderweg, een rusteloos verlangen. Zoals de scheepsarts en dichter Jan Jacob Slauerhoff dichtte in 'Woninglooze':

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen

Zoolang ik weet dat ik in wildernis,

In steppen, stad en woud dat onderkomen

Kan vinden, deert mij geen bekommernis.

(Uit: J. Slauerhoff – Op aarde niet en niet op zee – 100 mooie gedichten gekozen door Henny Vrienten)

Maar, zo leerde dominee Wassenaar, wij weten wel waar we naar toe zijn. We zijn als pelgrims onderweg naar het Vaderhuis. Jezus Christus, die onze staat van zijn heeft aangenomen, heeft ons de pelgrimage aangewezen waar wij langs moeten gaan. Want Jezus is zélf de weg.

Zo kwam vanavond alles bij elkaar voor mij. De Leeuwarder geschiedenis met Slauerhoff, de Friese taal (it wurd fan ûs Heit yn'e taal fan ûs mem), de protestantse oecumene dankzij de Yntertsjerklike Kommisje Fryske Fespertsjinsten, en de katholieke retraites.

Ik ben als een gezegend man naar huis gekeerd.