Flarden Tempest

Geen recensie van Tempest op mijn blog, evenmin op JournalistFrits.nl. De bespreking van Gijsbert Kramer vind ik voldoende. Ruim voldoende zelfs. Ik vrees dat alles wat ik er zelf over vind, in de schaduw komt te staan van de Volkskrant.

Daarom van mijn kant wat flarden over Tempest. Te beginnen bij de hoes. De naam 'Tempest' is geschreven met een T in vorm van een kruis. Een leuk Dylan-grapje. Verwijzing naar Slow Train Coming? Misschien, het kan. Misschien ook niet, omdat we als Dylan-fans teveel op zulke details letten. Die misschien niet iets betekenen.

De foto van Tempest bestrijkt ongeveer driekwart van het hoesformaat. Een foto van de Pallas Athena. Wikipedia schrijft over deze godin:

"Zij is de godin van de hemel, en wel van de heldere, klare hemel, van de reine, zuivere bovenlucht (aether). In de Griekse mythologie is zijzelf even rein als die lucht. Daarom bleef haar maagdelijkheid steeds ongerept. Zij is vooral bekend als de godin van de wijsheid en godin van de kunst. Daarnaast wordt ze vaak genoemd als godin van de krijgskunst en vrede."

De naam Tempest is vaak verwezen naar het gelijknamige toneelstuk van William Shakespeare. Het verhaal gaat over een storm, wat ontketent wordt als het schip, waar de hoofdpersonen op leven, de bestemming bereikt. Een interessant thema, omdat het titelnummer van Dylans plaat over de Titanic gaat.

Titanic, een 14-minuten durend epos over het onzinkbare schip, dat zijn eerste reis niet overleefde. Ik citeer een aantal regels uit het lied:

 

The bishop left his cabin
To help others in need
Turned his eyes up to the heavens
Said, "The poor are yours to feed"

(...)

 

The captain, barely breathing
Kneeling at the wheel
Above him and beneath him
Fifty thousand tons of steel

He looked over at his compass
And he gazed into its face
Needle pointing downward
He knew he lost the race

In the dark illumination
He remembered bygone years
He read the Book of Revelation
And he filled his cup with tears

 

Nog even over de hoes. Op de achterkant van het album zit de oude bard achter het stuur van een auto. Rechterarm bovenaan het stuur, zelf kijkend via het open zijraam naar buiten, met zijn linkerarm over de deur gehangen. Net als Modern Times en Together Through Life is een auto op de hoes te zien. Wellicht een insiders grapje over de Never Ending Tour. Een auto, altijd onderweg. Naar het punt achter de horizon.

 

 

Dan nog de foto in het hoesje. De band verzamelt om de zanger. Met bassist Tony Garnier aan Dylan's rechterhand, zoals altijd. Dylan met een leren jasje, los om zijn schouders, zijn armen niet in de mouwen. In zijn mond een stevige sigaar, die hij met zijn rechterhand vasthoudt. Mooi beeld.

Nu nog iets over de teksten. Dylan beweerde dat hij eigenlijk een religieus album wilde maken. Een titel als Narrow Way en Tin Angel zouden daar nog overblijfselen van zijn. Net als dat kruis in de titel. Maar verwacht geen gospel-album. Shot Of Love ligt alweer dertig jaar achter ons.

Roll On, John is de afsluiter van het album. Een soort requiem voor zijn oude maatje John Lennon.

 

Doctor, doctor tell me the time of day
Another bottle's empty, another penny spent
He turned around and he slowly walked away
They shot him in the back and down he went

Shine your light
Movin' on
You burned so bright
Roll on, John

From the Liverpool docks to the red-light Hamburg streets
Down in the quarry with The Quarrymen
Playing to the big crowds, playing to the cheap seats
Another day in the life on your way to your journey's end

Shine your light
Movin' on
You burned so bright
Roll on, John

 

 

Nog even iets over de muziek. Kramer schreef dat Dylan niets nieuws deed, qua muziek. Dat klopt. De blues is duidelijk hoorbaar. Muddy Waters is zonder meer aanwezig op Tempest. Maar wat te denken van Scarlet Town - de muziek doet me denken aan de live-uitvoeringen van Blind Willie McTell. Zoals Dylan in de traditie van de folk en blues staat, zo staat hij eigenlijk ook in zijn eigen traditie.

Goed, Tempest. Ik kan er weer even mee vooruit.