zaterdag 1 september 2012

Wereldse theologie


Ik bevind mij op een bijzonder punt. Niet een kruispunt of een schakelmoment in mijn leven. Meer de rode draad in mijn leven. Ik loop op een (brede) evenwichtsbalk tussen een aantal boeiende werelden. In die evenwichtsbalk zijn die werelden verenigd. Er is niet één die belangrijker is dan de ander. Die werelden zijn in willekeurige volgorde de theologie, de journalistiek/het schrijven en de literatuur.

Eerst die van de theologie. De beoefening van hét Woord. De taal waarmee ik ben opgegroeid. De omgeving waarin ik groot ben geworden. De sfeer waarin ik mijn bakens afzet. De bron waaruit ik leef. Het doel waarheen ik ga.

Vervolgens de journalistiek. Daarin ben ik geschoold. Schrijven kan ik, en doe ik dan ook met alle plezier. Misschien komt het door mijn opvoeding dat ik hecht aan woorden. Zelf de taal gebruiken om mijn omgeving te ordenen. Om de wereld te vereenvoudigen. Beelden schetsen met woorden, met letters, in plaats van kleuren en materialen.

Afsluitend de literatuur. Daar pas ik gemakshalve de poëzie bij. En waarom zou poëzie niet een onderdeel kunnen zijn van de literatuur? Ook hierin spelen woorden een belangrijke rol. Zonder letters geen taal, zonder taal geen woorden, zonder woorden geen literatuur.

Een enkele keer komen de drie groepen daadwerkelijk bijeen. Zo mag ik graag naar muziek luisteren, en verbind ik sommige teksten met het Woord. Om er vervolgens over te schrijven. Juist in zulke momenten voel ik me 'één'. Klinkt wat zweverig.

Goed, laat ik het dan zo formuleren: wanneer mijn drie werelden zich verenigen en duidelijk zichtbaar worden voor de omgeving, dan ervaar ik dat ik tot mijn doel kom.

Dat gezegd hebbende, gaan we over tot de orde van de dag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten