DoeMaar is in oktober de zevende aflevering van Symphonica in Rosso.
Begonnen als een tiendaagse concert-serie van Marco Borsato, waarbij
iedereen in het rood werd uitgenodigd in het GelreDome-stadion in
Arnhem. De kans is natuurlijk dat bij Doe Maar het rosso wordt
vervangen door zuurstok-roze en fosfor-groen.
Drummer
Jan Pijnenburg is niet van de partij. Hij staat doorgaans op de
posters van de meest succesvolle bezetting van Doe Maar, maar drumde
alleen de live-platen Lijf Aan Lijf (1983) en Hees van Ahoy (2000)
mee. Geen enkel studio-album maakte hij volledig mee.
Dat
Pijnenburg niet meedoet met de Symphonica-optredens, kan liggen aan
een aantal redenen. Ik denk dat de belangrijkste reden is dat hij
psychische moeiten kent. Na de reünie in 2000 vertrok Pijnenburg met
zijn vrouw Angelina van den Berg naar Portugal om een muziekcafé te
openen. Zijn vrouw schreef een boek over die periode.
Wat
mij trof, ontroerde, was het feit dat Pijnenburg in Portugal helemaal
instortte. Hij werd manisch, was sommige dagen muzikaal enorm
productief en creatief, maar na een week stortte hij in een
depressie. Nu heeft Pijnenburg de boel redelijk onder controle. Vier
jaar geleden drumde hij bij de twee optredens in de Kuip en bij de
vier try-outs.
Maar
ik denk dat zulke optredens, waarbij een behoorlijke druk en spanning
op de muzikanten komt te liggen, te groot is voor Pijnenburg. Ik kan
het niet bewijzen of daadwerkelijk onderbouwen, maar misschien is
Pijnenburg na 'De Kuip' weer teruggevallen in een depressie of in een
manische bui. Dat hij de druk psychisch niet heeft aangekund. En dat
hij daarom heeft bedankt om vier avonden naar Arnhem te gaan.
Ik
weet hoe lastig het is voor iemand als Pijnenburg om je grote hobby
aan je voorbij te laten gaan. Bijzonder pijnlijk. Bij deze de oproep
aan de andere Doe Maar-drummer René van Collem, om Pijnenburg niet
te laten vergeten. Want die hoort er net zo goed bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten